Bernhard Romberg
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bernhard Heinrich Romberg (Dinklage, 11 of 12 november 1767 - Hamburg, 13 augustus 1841) was een Duits cellist en componist.
Zijn eerste publieke optreden was op zevenjarige leeftijd. Nadat hij door Europa op tournee ging met zijn neef Andreas Romberg die viool speelde, trad Bernard Romberg toe tot het Orkest van het Hof van Münster.
Later trad hij samen met zijn neef Andreas in 1790 toe tot het Orkest van het Hof van Keurvorst, Aartsbisschop van Keulen in Bonn (gedirigeerd door kapelmeester Andrea Luchesi), waar ze de jonge Ludwig van Beethoven ontmoetten.
[bewerk] Belangrijkste werken
- minstens twee celloconcerto's - nr.2 op. 3 in D-majeur en nr. 4, op. 7 in e-mineur
- sonates voor harp en cello, op. 5
- drie duo's voor cello's, op. 9
- Quatuor nr. 4, voor twee violen, altviool en cello, op.12
- fluitconcert op. 17 in b-mineur (ook gepubliceerd als op.30)
- ouverture van de opera Ulysse et Circe ... oe. 26
- twee duo's voor cello's op. 36
- concertino in e-mineur, op. 38
- sonate in G voor cello en piano, op. 38 nr. 2
- Concertino in A voor twee cello's en orkest, op. 72
- Grande fantaisie pour le violoncelle avec accompagnement de quatour ou de piano composée par Bernhard Romberg, op. 70.
