Atoommodel van Rutherford

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Atoommodel van Rutherford is een atoommodel opgesteld door en genoemd naar de op Nieuw-Zeeland geboren natuurkundige Ernest Rutherford (1871 - 1937).

Rond 1911 was vastgesteld dat het atoom bestond uit een aantal subatomaire deeltjes waaronder protonen (deeltjes met een positieve lading) en elektronen (deeltjes met een negatieve lading). Het was echter nog niet duidelijk hoe het atoom uit deze deeltjes was opgebouwd.

Rutherford gebruikte in de jaren 20 van de vorige eeuw radioactieve straling (formeel ioniserende straling) om het atoom te onderzoeken. Hij richtte een straal van alfa-deeltjes (He²⁺, v=0,1c) op een dunne goudfolie en stelde vast dat een groot deel (99,99%) van de alfa-deeltjes de goudfolie ongehinderd kon passeren. Een zeer klein deel (0,01%) echter werd afgebogen onder een hoek of zelfs volledig teruggekaatst. Rutherford concludeerde hieruit dat het atoom een kleine, massieve kern moest bevatten.

Op basis van zijn experimenten stelde Rutherford een atoommodel op, waarbij hij het atoom omschreef als een positief geladen kern van protonen met daaromheen een wolk van elektronen.