Armeens-apostolische Kerk

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Armeens-Apostolische Kerk, of Gregoriaanse Kerk is een zelfstandige kerk, gesticht in Armenië. Ze behoort sinds het concilie van Chalcedon (451) tot de Oriëntaals-Orthodoxe Kerken.

Inhoud 1 Ontstaan en geschiedenis van de kerk 2 Geloof en spiritualiteit 3 Huidige situatie 4 Enkele kerken in het historische Armenië

[bewerk] Ontstaan en geschiedenis van de kerk

De term "apostolisch" werd toegevoegd omdat volgens de overlevering het christendom in Armenië gepredikt werd door de apostelen Thaddeus en Bartholomeus. In 301, na dertien jaar gevangenschap in de "bodemloze" put van Khor Virab, bekeerde Grigor Lusavorich (St. Gregorius de Verlichter) de Armeense koning Tiridates III en het christendom werd – in dit land als eerste in de wereld – staatsgodsdienst.

In 451 was Armenië niet vertegenwoordigd op het concilie van Chalcedon daar het te druk verwikkeld was in de strijd met de Perzen. Toen de bevrijding een (voorlopig) feit was en men de besluiten van het concilie vernam, wees men deze af. In 505 koos de Armeense kerk formeel voor het monofysitisme. Ze scheidde van Rome en Byzantium.

Waarschijnlijk lagen vooral vertaalfouten aan de grondslag van het conflict. Maar ook politiek kan meegespeeld hebben: de oorlog tegen de Perzen werd gevoerd zonder Byzantijnse hulp.

De scheiding bracht een vergaande isolatie mee ten aanzien van de rest van christendom.

Dit alles is lang vóór het groot schisma van 1054 met de scheiding van het oosterse en het westerse christendom resulterend in de vorming van de Oosters-Orthodoxe Kerken en de Rooms-katholieke Kerk. De Armeens-Apostolische Kerk behoort tot geen van beiden.

De Armeens-Apostolische Kerk is een autocephale kerk sinds de 5e eeuw.

In de 19e eeuw maakte een protestantse groep zich los van de Armeense-Apostolische Kerk: de Armeens-Evangelische Kerken, die de oosterse liturgie los lieten. Zij tellen enkele honderdduizenden gelovigen.

[bewerk] Geloof en spiritualiteit

De Armeense spiritualiteit is sterk bepaald door het lijden. Jezus' dood en verrijzenis worden met de collectieve ervaring van lijden verweven in de Armeense gebeden en religieuze liederen.

De Armeense praktijken lijken in het algemeen op die van andere oostelijke kerken; de priesters kunnen huwen en communie wordt gegeven met zowel brood als wijn, hoewel het gebruik van ongedesemd brood een Westerse praktijk is.

De liturgische taal is klassiek Armeens, ook wel Krapar genoemd.

Zoals de andere Oriëntaals-Orthodoxe Kerken beroept de Armeens-apostolische Kerken zich wat de geloofsleer betreft op de eerste oecumenische concilies van de ongedeelde kerk, n.l. het Eerste Concilie van Nicaea (325), het Eerste Concilie van Constantinopel (381) en het Concilie van Efese (431). Zij hebben een andere viering van de kerkelijke feestdagen en gebruiken uitsluitend de Juliaanse kalender.

[bewerk] Huidige situatie

De Armeens-Apostolische Kerk telt ongeveer 6 miljoen leden.

[bewerk] Enkele kerken in het historische Armenië

• Kerk van het Heilige Kruis, aan de oevers van het Vanmeer, Turkije
• Qara Kelisa, Iran
• Sint-Stefanuskerk (Iran), Iran

Christendom (portaal)

Drie-eenheid: Vader ∙ Zoon ∙ Heilige Geest Algemeen: Bekering – Bijbel – Bisschop - Charisma – Dogma – Doop – Evangelie – Feestdagen – Kerk – Laatste Oordeel – Liturgie – Richtingen – Synode – Vergeving – Wederkomst – Zonde Katholicisme: Biecht – Celibaat – Kapelaan – Kardinaal – Liturgisch vaatwerk – Maria – Mis – Pastoor – Paus – Priester Orthodoxie: Icoon – Jezusgebed – Kruisverheffing – Patriarch - Pope Protestantisme: Avondmaal – Belijdenis – Dominee – Kerkenraad – Reformatie Geschiedenis van het christendom ∙ Christendom van A tot Z