Anima (Jung)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Anima is volgens Carl Gustav Jung het vrouwelijke in de mens. Een mens is volgens hem zowel mannelijk als vrouwelijk. Door opvoeding wordt het ene wel ontwikkeld en het andere niet. Een man ontwikkelt hierdoor meestal meer zijn mannelijke dan zijn vrouwelijke kant. Als de Anima bij de man onderontwikkeld is, belemmert deze het functioneren van de man.
In de man behoort de Anima, indien het niet ontwikkeld is, tot het collectief onderbewustzijn. Ze is dan onpersoonlijk en in negatieve zin aanwezig. Ze kan volgens Jung het beste worden omschreven als een illusieverwekkend, verleidelijk, omhullend en omhelzend element.
Emma Jung, de vrouw van Carl Gustav Jung, heeft de Anima omschreven aan de hand van algemene mythen en sagen, die over de hele wereld voorkomen. Verhalen over mythische wezens als undinen, zwanenjonkvrouwen, feeën en nimfen komen volgens haar over de hele wereld voor en zeggen iets over de psyche van de mens.
Ze karakteriseert de Anima als een natuurwezen. Andere eigenschappen die ze aan de Anima toeschrijft zijn: De grote moeder, de bron van het leven, Eros, liefdesgodin, verleidelijk, mooi, irrationeel, dromerig, illusie verwekkend, onvrij, natuurlijk, ontvankelijk, zieneres, dienares, profete, brenger van wijsheid en onlichamelijk.
[bewerk] Literatuur
- Jung, C.G., Ik en Zelf
- Jung, E., Anima Animus
