Alegría (flamenco)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De alegría is een zangstijl van de Spaanse flamenco. De alegrías zijn, zoals de naam het zegt, vrolijk, en volgens sommigen afkomstig van de jota de Aragón. Men zegt dat deze zijn bewerkt door de gitanos, de Spaanse zigeuners. Er zijn twee soorten alegrías: de ‘la’-toonsoort om te dansen en de ‘mi’-toonsoort om te zingen. Afleidingen hiervan zijn de cantiñas, de mira brás, romeras en caracoles. Ze hebben allemaal een moedig ritme dat overeenkomsten heeft met de bulerías por soleá:

Alegrías hebben een ritme van twaalf tellen. Het ritme is vergelijkbaar met de andere flamencovorm soleares. Het ritme kan als volgt worden weergeven: 1 2 [3] 4 5 [6] 7 [8] 9 [10] 11 [12].

alegría:

Kijk hoe de imposante
straat van Alcalá schittert,
wanneer de Andalusiërs
op en af gaan. 
  
Voouit! Vooruit!
We gaan naar het Café de la Unión
waar Curro Cuchares, el Tato en Juan León zitten.”