Albertinum (Nijmegen)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Albertinumklooster in Nijmegen is in de jaren '30 van de 20e eeuw gebouwd als studiehuis voor de Orde van de Dominicanen. Het gebouw heeft een bijzondere, zeshoekige plattegrond en is aangewezen als rijksmonument. Tegenwoordig is het in gebruik als bedrijfsruimte en voor studentenhuisvesting.
Het klooster heeft de uitstraling van een burcht, maar in plaats van natuursteen is ruw metselwerk gebruikt voor het onderste deel van de muren. De trappenhuizen hebben de vorm van kasteel-achtige, ronde torens. De lange gangen van het gebouw hebben glas-in-lood ramen.
In het oorspronkelijke ontwerp was de buitentuin ontworpen in harmonie met het kloostergebouw, maar dat ontwerp is nooit uitgevoerd.
Een beroemde bewoner van het Albertinumklooster was de neo-modernistische theoloog Edward Schillebeeckx. Hij schreef er een van zijn belangrijkste boeken. Tot de jaren '70 verbleef ook de oud-rector magnificus van de Nijmeegse universiteit en ontdekker van de Dode Zeerollen, prof. mag. dr. Jan van der Ploeg O.P., er, totdat hij zich wegens de progressistische houding van zijn medekloosterlingen gedwongen zag op zichzelf te moeten gaan wonen.
