Abraham van Beijeren
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Abraham Hendriksz van Beijeren (Den Haag, ± 1620 - Rotterdam, maart 1690) was een Nederlands kunstschilder uit de barokperiode. Hij werd matig erkend in zijn eigen tijd maar wordt nu beschouwd als één van de grootste stillevenschilders.
Van Beijeren, ook gespeld als Beyeren of Bergaren is geboren in Den Haag en woonde verder in Delft, Amsterdam, Alkmaar en Gouda. In 1678 vestigde hij zich in Rotterdam, waar hij overleed in 1690. In 1647 hertrouwde hij met Anna van den Queborn.
[bewerk] Handtekening
Van Beijeren ondertekende zijn doeken met het monogram "AVB" en liet heel de tijd na een datum toe te voegen. Hierdoor is het moeilijk een chronologie op te stellen van zijn werken.
[bewerk] Artistieke stijl
Terwijl in de 1640er jaren de meeste van zijn schilderijen nog zeegezichten waren, begon Van Beijeren zich te ontwikkelen als een bekwame stillevenschilder van vis. In de 1650er en 1660er jaren richtte hij zich op stillevens met fijn zilverwerk, Chinees porselein, glas en selecties van fruit. Hij schilderde ook een aantal stillevens van bloemen. Van Beijeren was lid van het Sint-Lucasgilde.
Van Beijeren schilderde ook het vissersbord in 1649 in opdracht van Maassluise stuurlieden. Het bord is nu eigendom van de Groote of Nieuwe kerk in Maassluis.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
