Ѓерѓ Лукач

Од Википедија, слободна енциклопедија

Ѓерѓ Лукач (13 април 1885 - 4 јуни 1971) е унгарски марксистички филозоф и литературен критичар.

Лукач во текот на своето образование ги посетуваше социјалистичките кругови и се запознава со социјалистичките идеи. Во прво време неговите идеи не се на линија на марксизмот, но по избувнувањето на Руската револуција од 1917, тој станува марксист и во 1918 се зачленува во Комунистичката партија на Унгарија.

Во 1919 активно учествува во Унгарската советска република како комесар за образование и култура. По задушувањето на револуцијата во Унгарија, Лукач бега во Виена. Во Виена ги пишува есеите кои во 1923 ќе ги издаде во книга насловена „Историјата и класната свест“, негово најзначајно дело.

Од 1929 до 1933 живее во Берлин, но по доаѓањето на власт на нацистите бега во СССР, каде што останува до крајот на Втората светска војна. По завршувањето на војната, се враќа во Унгарија и учествува во формирањето на новата влада под водство на комунистите.

Во текот на Унгарската револуција од 1956 стана министер за култура во владата на Имре Наѓ, која му се спротивстави на СССР. По задушувањето на револуцијата, протеран е во Романија, но за разлика од Наѓ ја преживеа чистката. Во Будимпешта се врати следната година, откако јавно се откажа од своите ставови од 1956-та. До крајот на животот, Лукач повеќе не ѝ се спротивстави на комунистичката ортодоксија.