Добриот, лошиот и грдиот
Од Википедија, слободна енциклопедија
| Добриот, лошиот и грдиот Il buono, Il brutto, Il cattivo |
|
|---|---|
 Плакат на англиски јазик |
|
| Режија: | Серџо Леоне |
| Продуцент: | Алберто Грималди |
| Сценарио: | Приказна: Серџо Леоне Лучано Винченцони Сценарио: Аџе и Скрапели |
| Улоги: | Клинт Иствуд Илај Волак Ли Ван Клиф Марио Брега Ал Малок |
| Музика: | Енио Мориконе |
| Кинематографија: | Тонино Дели Коли |
| Монтажа: | Оригинал: Еугенио Алабисо Нино Бараљи Поправена верзија: Џо Д’Агустине |
| Дистрибутер: | United Artists |
| Премиера: |  23 декември, 1966 29 декември, 1967 |
| Времетраење: | 179 мин. (161 мин. кино верзија) |
| Земја: | Италија |
| Јазик: | италијански; англиски |
| Буџет: | 1.300.000 долари |
| Претходен филм: | За неколку долари повеќе |
| All Movie Guide-профил | |
| IMDb-профил | |
Добриот, лошиот и грдиот (на италијански Il buono, il brutto, il cattivo) е шпагети вестерн филм од 1966, режиран од Серџо Леоне и со Клинт Иствуд (Добриот), Ли Ван Клиф (Лошиот) и Илај Валак (Грдиот) во главните улоги. Филмот се одвива во 1862, за време американската граѓанска војна и раскажува за три мажи што бараат закопано воено злато. Филмот е особено познат по краткиот но впечатлив саундтрак на Енио Мориконе, како и по клучната пресметка на гробиштата меѓу трите главни ликови. Она што луѓето често го игнорираат е алегориската природа на филмот, којашто повлекува линија меѓу трите лика и Христос, Сатаната и Човештвото. Филмот е сниман во Технископ од страна на наградуваниот Тонино Дели Коли. Често се наоѓа на списоци на најдобрите филмови на сите времиња.
Филмот содржи многу белези на Леоне, како сув дијалог, долги сцени што постепено се надградуваат до климакс (за овој филм, во форма на мексиканска престрелка) и контраст меѓу долги опфатни кадри и екстремно тесен фокус на очи и прсти. Првите 10 минути од филмот немаат дијалог.
Филмот е дел од лабаво поврзаната трилогија на претходните филмови на Леоне, За грст долари и За неколку долари повеќе. Иствуд е главниот лик во сите три, со истите наметка и манири, така што неговиот лик е популарно наречен „Човекот без име“ (всушност, ликот е три пати наречен „Џо“ во првиот, еднаш наречен „Манко“ во вториот, и постојано нарекуван „Блонди“ т.е. „Плавуш“ во третиот). Добриот, лошиот и грдиот се смета за хронолошки претходник на првите два филм бидејќи ликот на Иствуд постепено се стекнува со наметката што ја носи во другите филмови - иако самиот филм е многу поепски во својот спектар.
