Oedipus Coloneus Sophoclis

E Vicipaedia

Oedipus Coloneus (-i, -i, m.; Graece Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ), tragoedia poetae Sophoclis, c. annum 407 a.C.n. scripta, anno 401 post mortem poetae docta.

[recensere] Personae

Οἰδίπους, Oedipus
Ἀντιγόνη, Antigone, filia Oedipi
Ξένος, homo apud Colonum Oedipo ignotus
Χόρος Ἀττικῶν γερόντων, Chorus senum Atticorum (vel homines Colonei)
Ἰσμήνη, Ismene, soror Antigonis et filia Oedipi
Θησεύς, Theseus, rex Athenarum
Κρέων, Creon, rex Thebarum
Πολυνείκης, Polyneices, filius Oedipi
Ἄγγελος, nuntius

Locus: nemus Eumenidum apud Colonum

[recensere] Synopsis

Cum multos annos erraverint, Oedipus caecus detestatusque et filia Antigone Coloni apud Athenas adveniunt. Oedipus, audiens ab homine ignoto se ad nemus Eumenidum pervenisse, ad finem itineris se accedisse intellegit. Chorus primo timens Oedipum discedere iubet, sed tamen, cum petitionem Oedipi audiverit, in consilio regis Thesei stare consentit. Ismene, soror Antigonis, quae improviso advenit, nuntiat Creontem venire ut Oedipum ad Thebas reducat. (Oraculum dicitur datum esse corpus Oedipi alicui urbi quae id possideat auxilio futurum esse.) Theseus, cum advenerit, Oedipum ibi manere patitur. Creon, qui Ismenem iam cepit, Antigonem quoque aufert, linquens Oedipum virum solum. Chorus auxilium ab Theseo petit, qui tunc filias Oedipi a Creonte eripit. Theseus nuntiat peregrinum quendam qui ab Argo nuper advenit cum Oedipo loqui cupit. Peregrinus vere est Polyneices, filius Oedipi, qui auxilium ab Oedipo in regno adipiscendo petit. Oedipus iratus non volens ambo filios exsecratur. Deinde caelum tonitru tremit, quod Oedipo moriendum esse significat. Theseus solus Oedipum in terrae rima intrantem videt.