Marcus Furius Camillus
E Vicipaedia
Marcus Furius Camillus (446–365 a.C.n.) fuit miles et vir rei publicae Romanae. Anno 403 a.C.n., censuram tenuit, triumphum quater celebravit, et quinquiens erat dictator.
Distribuendi praedas captas e Veiis, quos post obsidionem decem annorum ceperat, iniuste accusato, Camillus in exsilium ad Ardeam sua sponte se pulsit. Fuerat nimirum querimonia vera contra eum, nimirum eius superbiam, et triumphum Romam in quadrigarum curru candidarum. Postea Romani, in Capitolino a Gallis anno 390 a.C.n. obsessi, eum dictator fecerunt, et ille Gallos pervicit.
Romanis, animis exitio urbis defectis, ne Romam ad Veios deseruerint dehortatus est, atqui eis ad urbem denuo condendum persuasit. Propter hoc, cum appellatione conditor secundus Romae honoratus est. Posthac feliciter contra Aequos, Volscos, Etruscos pugnavit, et iterum anno 367 Gallos repulsit.
Cum impetum in Falerios faceret, magister Faliscus, ferens in castra Camilli filios nobilium, tradere urbem conatus est. Camillus effecit ut filii rursum Falerios magistrum flagellaverint, et Falisci a benevolentia sua ita moti sunt ut ei se dederint. Fortasse hoc eventum et alios solum sunt fabulae.
Quamvis concordiae suae patriciae essent, scivit oportere ut patricii plebi concesserint, et in hanc sententiam leges Licinias tulit.
