G.E. Moore
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Vestræn heimspeki Heimspeki 19. aldar/ Heimspeki 20. aldar |
|
---|---|
Nafn: | George Edward Moore |
Fædd/ur: | 4. nóvember 1873 |
Dáin/n: | 24. október 1958 (84 ára) |
Skóli/hefð: | Rökgreiningarheimspeki |
Helstu ritverk: | Lögmál siðfræðinnar |
Helstu viðfangsefni: | siðfræði, þekkingarfræði, málspeki |
Markverðar hugmyndir: | þverstæða Moores, eðlisvillan |
Áhrifavaldar: | Gottlob Frege, F.H. Bradley, John McTaggart |
Hafði áhrif á: | Bertrand Russell, Ludwig Wittgenstein, J.L. Austin |
George Edward Moore, venjulega þekktur sem G.E. Moore, (4. nóvember 1873 – 24. október 1958) var áhrifamikill enskur heimspekingur sem var menntaður og kenndi síðar við Cambridge-háskóla. Hann var, ásamt Bertrand Russell, Ludwig Wittgenstein og (á undan þeim) Gottlob Frege, einn af upphafsmönnum rökgreiningarheimspekinnar.
Moore er þekktastur fyrir vörn sína fyrir heilbrigðri skynsemi, fyrir siðfræði sína, og fyrir þverstæðu sem nefnd er eftir honum. Margir heimspekingar dáðust að honum og hann hafði þónokkur áhrif en er nú á dögum lítt þekktur utan fræðilegrar heimspeki. Ritgerðir Moores eru rómaðar fyrir skýrleika. Meðal frægustu rita hans eru bókin Lögmál siðfræðinnar (Principia Ethica) og ritgerðirnar „Afsönnun hughyggjunnar“ („The Refutation of Idealism“), „Til varnar heilbrigðri skynsemi“ („A Defence of Common Sense“) og „Sönnun á tilvist hins ytra heims“ („A Proof of the External World“).
G.E. Moore lést 24. október 1958. Skáldið Nicholas Moore og tónskáldið Timothy Moore voru synir hans. Moore var mikilvægur meðlimur í leynisamtökunum Cambridge-postulunum.
Efnisyfirlit |
[breyta] Heimild
- Greinin „George Edward Moore“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 12. maí 2006.
[breyta] Frekari fróðleikur
- Levy, Paul, Moore: G.E. Moore and the Cambridge Apostles (1979).
[breyta] Tenglar
- Stanford Encyclopedia of Philosophy: „G.E. Moore“
- Stanford Encyclopedia of Philosophy: „G.E. Moore's Moral Philosophy“
- The Internet Encyclopedia of Philosophy: „G.E. Moore“
[breyta] Tengt efni
- Heimspeki heilbrigðrar skynsemi
- Bertrand Russell