Ísöld
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ísöld er jarðsögulegt tímabil þar sem þykkar jökulbreiður hylja stór landsvæði. Slík tímabil geta staðið í nokkrar milljónir ára og valdið miklum breytingum á yfirborði meginlanda.
Allnokkrar ísaldir hafa sett svip á sögu jarðarinnar. Sú elsta er kennd við svokallaðan forkambrískan tíma fyrir meira en 570 milljónum ára. Síðasta tímabil mikilla jökulframrása er kallað Pleistósen tímabilið og er almennt talið hafa hafist fyrir um 1,8 milljónum ára (þetta er þó umdeilt) og lokið fyrir 10 þúsund árum.
Minna kuldakast og tímabil sem einkenndist af framrás jökla hefur verið nefnt Litla ísöld, en hún hófst á 16. öld og var viðvarandi næstu þrjár aldir. Litla ísöld náði hámarki árið 1750, en þá voru jöklar í mestu framrás síðan á hinni Kvarteru ísöld.
