Módra šlinčina
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
|
Módra šlinčina |
|
|---|---|
 |
|
| módra šlinčina | |
| systematika | |
| Domena | Eukarioty |
| Swět | Rostlinstwo |
| klasa: | (Rosopsida) |
| podklasa: | (Rosidae) |
| porjad: | (Fabales) |
| swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
| podswójba: | Mjetelojte kwěty (Faboideae) |
| ród: | Šlinčina (Medicago) |
| družina: | Módra šlinčina |
| wědomostne mjeno | |
| Medicago sativa | |
| L. | |
Módra šlinčina (łaćonsce: Medicago sativa) je wužitna rostlina ze swójby łušćinowcow. Dalše mjeno je lucerna.
Wobsah |
[wobdźěłać] Wopis
Módra šlinčina dosahuje wysokosć mjezy 20 a 80 cm.
Stołpik je zrunany, nimale nahi.
Pjerite łopješka na špicku su zubate a kałačikowótre.
Kćenja steja w łopješkopažostejacych, hłójčkoformowych kićach. Króna je módra abo fijałkojta. Łušćiny maja 2-3 wukorkowakojte zawitki.
Kćenja buchu nimale dospołnje wot čmjełow wupróšene, kaž pospyty w Šwedskej su pokazowałe.
[wobdźěłać] Stejnišćo
Módra šlinčina rosće ruderalnje wobwliwowanych połsuchich trawnikach a suchich łukach, ćopłych suchich trawnikach, pućowych kromach, skłoninach. Wona je často kultiwowana.
[wobdźěłać] Přestrjeń
Módra šlinčina je w nimale cyłej Europje z wuwzaćom sewjera rozšěrjena.
[wobdźěłać] Wužiwanje
Módra šlinčina je asimilacije dla dusyka z pomocu bakterijow hódnotna picowa rostlina. Łopjena wobsahuja prowitamin A, witaminy C, D, E, K1, ale tež minerale. Tohodla wone so móžeja w supach kaž zelenina, kaž solotej, we přirodnej hojenskej znajomosći kaž dodawar wapna a přećiwo anemiji wužiwać. Industrija zhotowi z tuteje rostliny chlorofyl, karotin, witamin K1 a ranu hojacu žałbu.
[wobdźěłać] Žórła
- Aichele, D., Golte-Brechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
- Seidel/Eisenreich: BLV Bestimmungsbuch Blütenpflanzen, ISBN 3-405-13557-5, stronje 210-211
