Suleiman I
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Suleiman I (Otomán: سليمان Sulaymān, Turco: Süleyman) (6 de novembro de 1494 – 6 de setembro de 1566), foi sultán do Imperio Otomán (1520-1566), coñecido como Suleiman o Magnífico en Occidente e Suleiman o Lexislador no mundo islámico. Durante o seu reinado o Imperio Otomán acadou o máximo prestixio e esplendor, adaptou as institucións ás necesidades do seu vasto imperio, reafirmou a súa autoridade militar tanto en Oriente como en Occidente que estendeu o seu dominio dende a fronteira con Austria ao Golfo Pérsico e dende o mar Negro a Marrocos. Tamén o reinado de Suleiman tamén se destacou pola intensa actividade cultural que se desenvolveu no seu Imperio, unha auténtica idade de ouro.
Accedeu ao trono á morte do seu pai, Selim I, tiña vinte e cinco anos e xa ten que enfrontarse a unha revolta do gobernador de Damasco. En 1521 atacou Hungría e conquistou Belgrado e virou os seus ollos cara o Mediterráneo, concretamente á illa de Rodas en poder dos Cabaleiros da Orde de San Xoán, e que constituía un obstáculo para as comunicacións dos otománs no Mediterráneo oriental, tras un sitio de seis meses Rodas capitulou e os cabaleiros marcharon cara Malta. En 1526 Suleiman principia unha nova campaña contra Hungría, vencendo ao rei Luís II de Hungría en Mohács que resulta morto, Hungría divídese, o norte queda para Fernando I de Habsburgo e o resto converteuse nun estado vasalo do Imperio Otomán, aínda que Fernando reconquistou o centro de Hungría polo que Suleiman iniciou unha nova campaña para expulsalo, conquistando Buda e poñendo mesmo cerco a Viena (1529) que levantou ás tres semanas pero que levou o temor ás cortes europeas, o cerco repetiuno tamén sen éxito en 1532, devastando amplas zonas de Austria e Hungría. No Mediterráneo Suleiman apoiouse en Barbarroxa para loitar polo seu control contra os españois.
En Asia o gobernador de Bitlis sublevárase poñéndose baixo a protección do sha Tahmasp I, Suleiman iniciou unha nova campaña, desta vez contra o sha en 1533, ocupou Tabriz e Bagdad, o que supuña o control sobre boa parte da rota da seda e da rota comercial á India.
En 1540 morre o rei vasalo de Hungría, Xoán Zápolya e inmediatamente Fernando ataca Buda, Suleiman rexeitou o ataque e volveu conquistar a cidade e o centro de Hungría. Suleiman consolida as súas conquistas asinando unha serie de tratados de paz cos seus veciños, en 1540 con Venecia, en 1547 con Carlos I de España, mantendo boas relacións con Francia e en 1559 asina un tratado de paz co sha de Irán. Morreu en 1566 nunha campaña contra o emperador Maximiliano II.
