Mescalina
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
| Mescalina | |
|---|---|
| Nomenclatura IUPAC | 3,4,5-Trimetoxi- fenetilamina o |
| Fórmula química | C11H17NO3 |
| Peso molecular | 211.26 g/mol |
| Punto de fusión | 128–129 °C |
| Número CAS | 54-04-6 |
| SMILES | NCCC1=CC(OC)=C(OC)C(OC)=C1 |
A mescalina (trimetoxifeniletilamina) é unha droga alcaloide de orixe vexetal con propiedades psicodélicas e alucinóxenas. Foi aislado do peyote, e está tamén presente nalgunas outras cactáceas como o San Pedro. As formas vexetais acostuman tomarse tras seca-lo cactus, xa que os seus principios activos non son volátiles.
A molécula de mescalina é unha fenetilamina, relacionada estruturalmente co neurotransmisor noradrenalina. A síntese química desta molécula é posible, pero é relativamente costosa.
A mescalina foi utilizada con fins diversos. Tradicionalmente tivo un rol esencial en rituais relixiosos, entre nativos americanos, os cales consideran esta substancia como promotora de apertura espiritual. Habendo penetrado noutras culturas, a mescalina foi utilizada con propósitos recreativos, pero tamén, como entactóxeno, para facilitar a psicoexploración.
Entre os efectos que produce a súa inxestión están visións e alucinacións, distorsión das coordenadas espazo-temporais, e alteracións do esquema corporal. Os seus efectos varían en función do ánimo do consumidor, as súas expectativas, e o medio que lle rodea, polo que tradicionalmente salientouse a importancia de que o uso de esta droga fora unido a preparativos moi concienzudos: os efectos poderían resultar impredecibles.
Índice |
[editar] Fórmula química
A súa fórmula química é 3,4,5-trimetoxifeniletilamina. A súa estrutura química é, pois, parecida a da adrenalina.
[editar] Historia
A mescalina fabricouse antes do primeiro de xuño de 1966, na República Federal Alemá para fins terapéuticos. Despois desta data, foi prohibida a súa produción, venda e uso.
A mescalina entra na composición doutras substancias a base da anfetamina sobre todo o "DOM" (DI hidroxy Methylarnphetamina). O uso da mescalina non se extendeu senon moi pouco en Europa Occidental e en Francia, onde non é utilizada senón por algúns iniciados e non é obxecto dun tráfico organizado.
[editar] Aspecto
A mescalina preséntase en forma de po branco cristalizado que a fai parecerse á cocaína. Pode presentarse tamén en forma de pastillas ou de solución. A causa do seu gusto metálico moi desagradable e do seu cheiro nauseabundo, esta presentase xeralmente en forma de cápsulas.
[editar] Efectos
Os efectos da mescalina son notablemente potentes. O sentido agudízase e as impresións visuais intensifícanse considerablemente, a vontade transfórmase, pérdese interese polas cousas, hai desdobramento de personalidade e a mente divídese en dous mundos. Prodúcense visións a través da imaxinación inconsciente sen ningunha orde asociativa lóxica. Tódolos seus efectos enteóxenos son similares aos producidos pola inxestión do peyote.
Comprobóuse que o succinato sódico proporciona un elemento que facilita as oxidacións no texido cerebral, cando as oxidacións doutras substancias quedaron inhibidas pola acción da mescalina. Esta acción antídota varía gradualmente segundo as características de cada persoa. O efecto é transitorio e o acortamento da psicose mescalínica, pequeno.
[editar] Consumo
A mescalina inxírese ou fúmase. É soluble na agua e no alcol. Pódese pois inxectar ou pódese encontrar en forma de solución. A dósis é de 200 a 500 mg.
