Los Toreros Muertos
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Los Toreros muertos é un grupo musical do movemento contracultural coñecido como Movida madrileña na estética do Rock (Punk) e Pop.
[editar] Historia
O cantante. debuxante e humorista gaditano Pablo Carbonell, o baixo arxentino Many Mouré e o teclista tamén arxentino Guillermo Piccolini formaron este grupo en 1985, en plena Movida madrileña; o grupo disolveuse en 1992. Cultivou un tipo de canción cuxas acenos de identidade son unha particular e irreverente orixinalidade e un transgresor sentido do humor. Tras o seu maxisingle "Yo no me llamo Javier" veu o seu mellor disco, 30 años de éxitos (Ariola, 1986), onde é perceptible o influxo de Madness e a Orquesta Mondragón. En 1987 saíu Por Biafra, cuxo mellor tema é "On the Desk". En 1989 divulgouse o seu terceiro álbum, Mundo Caracol, e a súa traxectoria conclúe con Toreros muertos: Cantan en Español, editado no ano 92 e producido por Piccollini.
A súa popularidade impulsouse en América Latina cara a (1988), cando participaron xunto a outros artistas como Los Prisioneiros, Miguel Mateos, Timbiriche, Jose Feliciano, Yordano, Océano e os Colombianos Compañia Ilimitada e Pasaporte nun mega evento de 12 horas de duración chamado Concerto de Concertos que levou a cabo o 17 de Setembro de 1988 en Bogotá, Colombia no estadio Nemesio Camacho "O Campin".
Entre as súas cancións máis recordadas figuran a que lles dá nome, Mi agüita amarilla, Yo no me llamo Javier, Soy un animal, Pilar , On the Desk, Falangista (Onde Carbonell facía unha divertida crítica sobre a súa suposta ideoloxía) e 1789.
[editar] Discografía
Álbumes
- 30 años de éxitos (1986)
- Por Biafra (1987)
- Mundo Caracol (1989)
- Toreros muertos: Cantan en Español (1992)
Recompilacións
- Los Toreros Muertos Rock Milenium (1999)
- Canciones Irreverentes (2001)
- Los Toreros Muertos (Antología CD/DVD) (2007)
