Buxo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Atención: Este artigo precisa un traballo de revisión.
Por favor vexa a lista de Artigos con problemas e mellóreo de acordo coas indicacións que aparecen nesa páxina. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre a páxina da lista de artigos con problemas, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.
O buxo é un arbusto de follas perennes, da familia das Buxáceas, que pode atinxir unha altura ata de 5 ou 6 metros. Produce en primavera flores axilares, abrancuxadas, de pequeno tamaño, sen interese decorativo, mais apreciadas polas abellas.
É unha planta de crecemento ás veces moi lento, que pode vivir varios séculos.
Hai dúas especies indíxenas en Europa. A primeira é Buxus balearica, ás veces chamado buxo de Mahón, atópase aínda en estado salvaxe en Andalucía nas serras de Segura e Cazorla; algúns especímenes se atopan nas Illas Baleares e Sardeña. A outra especie, mellor coñecida, é o Buxus sempervirens, que se estende desde Marrocos a Portugal e a Galiza, pasando polo Norte de España e a Franza, ata Alemaña, Inglaterra, Luxemburgo e Suíza. Debeu formar parte da flora belga ata o século pasado, pero nunca o formou da de Italia (a pesar dos textos de Plinio o Vello e doutros autores antigos). Por contra atópase nos Balcáns (antiga Iugoslavia, Grecia, Kosovo, etc) ata Bulgaria e Suroeste de África. O contacto con a saiva de buxo pode provocar irritacións cutáneas. A cortiza, as follas e o froite é tóxica a súa inxesta pode, en fortes doses, provocar vómitos, vertixes, tremores e parálise espinal.
A súa madeira, compacta, dura, flexible e duradeira, foi moi demandada e empregada para elaborar ferramentas.
Nos xardíns o buxo (Buxus sempervirens) emprégase a miúdo a xeito de sebe, mesmo tallado e en figuras. É a base da chamada arte topiaria.
[editar] Enfermidades
O buxo padece o ataque do fungo Pseudometria rousseliana, que produce o chamado cancro do buxo, caracterizado por pústulas de cor rosado ou vermello vivo en follas e pólas; disminúe marcadamente o vigor da planta, e pode aínda chegar a matala. Utilízanse preparados de cobre para combatelo.
Outros fungos que o afectan son Mycosphaerella patouillardi, que provoca a caída das follas, manifestándose con pintas brancas persistentes; a Phyllosticta buxina, mostra síntomas similares á cancrose dos cítricos; a Phytophthora cinnamomi, afecta a raíz de maneira incurábel.
