Avelaíña
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A avelaíña é un insecto próximo á bolboreta. Ambas son da orde dos Lepidópteros. Teñen hábitos nocturnos, se ben é certo que tamén hai especies crepusculares e diurnas.
Moitas especies de avelaíñas son moi ben coñecidas no seu estadio larvario a causa dos danos que causan á froita e outros produtos da agricultura, ou mesmo enseres domésticos como roupa e libros, dada a voracidade das eirugas.
Índice |
[editar] Clasificación
A pesar das súas diferencias, a división dos Lepidópteros en avelaíñas e bolboretas pertence porén á taxonomía popular, non ten base científica. Ás veces, e para formalizar dalgún xeito a distinción popular, úsanse os nomes Rhopalocera (bolboretas) e Heterocera (avelaíñas) Tamén ten habido moitas tentativas de subdividir os Lepidópteros en grupos como os Microlepidópteros e Macrolepidópteros; Frenatae e Jugatae, ou Monotrysios e Ditrysios. O fallo deses nomes á hora de persistir nas clasificacións modernas débese a que ningún deles representa un par de grupos monofiléticos. A realidade é que as bolboretas son un pequeno grupo que surxíu de entre as "avelaíñas" e de momento, non hai modo de agrupar tódolos taxum que quedan nun grupo monofilético , xa que sempre se exclúiría esta pequena liña descendente.
[editar] Importancia económica da avelaíña
[editar] Plagas de avelaíña
As avelaíñas, e especialmente as súas eirugas, son unha plaga capital para a agricultura en moitas partes do mundo. A eiruga da especie Lymantria dispar causa importantes danos nos bosques do noreste dos Estados Unidos, onde é unha especie invasiva. Nos climas temperados, a carpocapsa (Cydia pomonella) causa danos devastadores, especialmente nos cultivos frutais. Nos climas tropical e subtropical, a Plutella xylostella é quizáis a peor plaga nos cultivos e colleitas de brasicáceas (familia que engloba as coles, repolos e outras plantas da mesma clase, tamén chamadas crucíferas).
Varias das avelaíñas da familia das Tineidae están comunmente consideradas como plagas porque as súas larvas devoran tecidos como roupa e cobertores de fibras proteínicas naturais como a lá ou a seda. Porén, tenden menos a atacar a materiais mesturados que conteñan fibras artificiais. Existen estudios que amosan que poden ser repelidas pola olor da madeira de cedro e enebro, pola lavanda, ou por outras esencias naturais. Porén, moitos consideran que é improbable que isto preveña unha infestación. A naftalina (o compoñente químico usado nos "antipolillas") é considerada máis efectiva, pero hai dúbidas en canto ós seus efectos na saúde humana. As larvas de avelaíña poden ser eliminadas conxelando os obxectos infestados durante varios días a unha temperatura inferior ós −8 °C (18 °F).
As avelaíñas teñen unha constitución robusta e a miúdo son máis resistentes ós pesticidas que as moscas ou os mosquitos.
[editar] Os vermes de seda
Algunhas especies de avelaíña son criadas en granxa pola súa rentabilidade económica. A máis coñecida delas é o verme de seda, a larva domesticada da Bombyx mori, que se cría pola seda coa que constrúe a súa crisálida. A industria da seda produce en torno ós 130 millóns de kilos de seda crúa ó ano, cun valor de en torno ós 250 millóns de dólares. Nembargantes, non toda a seda é producida pola Bombyx mori. Hai varias especies de Saturniidae que tamén son criadas pola súa seda, como a avelaíña do ailanto (grupo de especies da Samia cynthia), o verme de seda do roble (Antheraea pernyi), a Antheraea assamensis, e o verme de seda xaponés (Antheraea yamamai).
O verme mopane, eiruga da Gonimbrasia belina, pertencente á familia das Saturniidae, é un recurso alimenticio moi importante no sur de África.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
