Alotropía

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Alotropía (Química) é a propiedade que posúen determinados elementos químicos de presentarse baixo estructuras moleculares diferentes, coma o osíxeno, que pode presentarse como osíxeno atmosférico (O₂) e como ozono (O₃), ou con características físicas distintas, como o fósforo, que se presenta como fósforo vermello e fósforo blanco (P₄), ou o carbono, que o fai como grafito, diamante e fulereno. Para que a un elemento se lle poida denominar como alótropo, as suas diferentes estructuras moleculares deben presentarse no mesmo estado físico.

A explicación das diferenzas que presentan nas suas propiedades atopáronse na disposición dos átomos de carbono no espazo. Por exemplo, nos cristais de diamante, cada átomo de carbono está unido a catro átomos de carbono veciños, adoptando unha ordeación en forma de tetraedro que lle confire unha particular dureza.

No grafito, os átomos de carbono están dispostos en capas superpostas e en cada capa ocupan os vértices de hexágonos regulares imaxinarios. Deste xeito, cada átomo está unido a tres da mesma capa con máis intensidade e a un da capa próxima en forma máis débil. Esto explica porqué o grafito é brando e untuoso ao tacto. A mina de grafito do lápis forma o trazo porque, ao desplazarse sobre o papel, adhírese a éste unha pequena capa de grafito.

O diamante e o grafito, por seren duas sustancias simples diferentes, sólidas, constituidas por átomos de carbono, reciben a denominación de variedades alotrópicas do elemento carbono.