نورعلی برومند
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نورعلی خان برومند (۱۲۸۵ تهران - ۳۰ دی ۱۳۵۵) از استادان موسیقی ایرانی و نوازندهٔ تار، سه‌تار، سنتور، تنبک و کارشناس آواز بود.[۱]
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
نورعلی برومند، آموزش تار را از ۱۳ سالگی نزد درویش خان آغاز کرد. سپس در سن ۱۸ سالگی برای تحصیل به برلین رفت. در آنجا به موسیقی غربی هم علاقمند شد و پیانو آموخت. پس از بازگشت به ایران در ۲۲ سالگی، آموختن نت‌نویسی و ردیف را نزد موسی معروفی ادامه داد. پس از یک سال، دوباره به آلمان رفت و به تحصیل در رشتهٔ پزشکی پرداخت. پس از ۶ سال، به ناراحتی چشم مبتلا شد و برای درمان به سوییس رفت و سپس به ایران بازگشت.[۱] وی از آن زمان تا آخر عمر نابینا شد.
وی در ۳۰ دی ۱۳۵۵ درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله دفن شد.[۲]
[ویرایش] شاگردان
وی استاد بسیاری از نوازندگان و خوانندگان موسیقی ایرانی، از جمله محمدرضا شجریان، پریسا، پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، محمدرضا لطفی، داریوش طلایی، مجید کیانی، جلال ذوالفنون، ناصر فرهنگ‌فر و رضوی سروستانی بوده‌است.[۱]
[ویرایش] آثار
نورعلی برومند، گردآورندهٔ ردیف میرزا عبدالله از روی روایت اسماعیل قهرمانی (ردیف میرزا عبدالله به روایت وی ضبط گردیده‌است)، ردیف آوازی از روی روايت سیدحسین طاهرزاده و شیوه‌های اجرا برگرفته از درويش خان است.[۳]
