منشور آتلانتیک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
منشور آتلانتیک نام بیانیه مشترکی است که وینستون چرچیل و فرانکلین روزولت در ۱۹۴۱ منتشر کردند.
نام این منشور اشاره به اقیانوس اطلس (آتلانتیک) دارد.
مذاکرات سری مربوط به این بیانیه در کشتی نیروی دریایی آمریکا بنام آگوستا در سواحل نیوفاندلند انجام گرفت.
هشت موضوع اصلی این منشور عبارت‌اند از:
- آمریکا و بریتانیا در جریان جنگ (دوم) در پی گسترش سرزمینی نخواهند بود.
- در تغییر مرز کشورها خواسته‌های مردم آن کشورها در نظر گرفته خواهد شد.
- ملل جهان حق تعیین سرنوشت خود را دارند.
- از موانع تجاری بین کشورها کاسته خواهد شد.
- بعد از جنگ برای خلع سلاح عمومی کوشش خواهد شد.
- مردم جهان باید فارغ از احتیاج و ترس بسر برند.
- آزادی دسترسی به دریاها.
- تشکیل مجمعی از ملل جهان.
پس از انتشار، منشور آتلانتیک در سوی کنفرانس متفقین و با شرکت بلژیک، چکسلواکی، یونان، لوکزامبورگ، هلند، شوروی، یوگسلاوی و نماینده ژنرال دوگل که دولت فرانسه آزاد را نمایندگی می‌کرد، به تصویب رسید.
