لیکو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
برای اثبات پذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به سیاست ویکی پدیا در قبال منابع با ارائهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی منبع ممکن است در آینده حذف شوند. |
لیکو یکی از فرم‌های موسیقی بلوچستان است.
در ایران لیکو شاخص‌ترین و مهم‌ترین مقام در موسیقی شمالی بلوچستان ( سرحد) و تا حدودی مترادف با ذهیروک (آواز بنیادی نواحی مرکزی و جنوبی بلوچستان - مکران) است . محتوای موسیقیایی مقام لیکو و اشعار مورد استفاده در آن بیانگر غم و هجران است. بسیاری از نمونه های موسیقی بلوچستان مانند لیلو ( لالایی )، موتک ( مویه )، برخی از آوازهای کار و تعدادی از آوازها و ترانه های بلوچی بر اساس کیفیت این مقام شکل می گیرند. لیکو انواع مختلفی دارد که هر نوع مربوط به یک ناحیه یا محل و گاه یک تیره خاص است، مانند لیکو دلگانی که لیکوی متعلق به منطقه دلگان از توابع ایرانشهر است. در نواحی مرکزی بلوچستان گاه شاهد اختلاط محتوای موسیقایی لیکو و ذهیروک هستیم .
ليكو يك بيت موزون و قافیه‌دار داراي مصراع هاي ده هجايي است كه مضمون آن را مطالب عاشقانه تشكيل داده‌است.[۱]
[ویرایش] منابع
