لهجه گراشی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لهجه گراشی لهجه مردم شهر گراش از توابع شهرستان لارستان در جنوب استان فارس می باشد. گراشی یکی از لهجه های گویش لارستانی می باشد که از گویشهای فارسیتبار یعنی متعلق به شاخه جنوب غربی زبانهای ایرانی است.
[ویرایش] منابع
- اطلاعات اهالی فرهنگ دوست فداغ (ر.ا)
|
|
---|---|
اوزی| بستکی| بیخه ای| خنجی| فرامرزی| فداغی| فیشوری| اردی| گوده ای| کوخردی| گراشی| لاری| |
شاخه | زبانهای ایرانی غربی |
شمال غربی |
باستان: مادی میانه: پارتی (پهلوی اشکانی) نو: آذری | گیلکی | مازندرانی | تالشی | کردی کرمانجی | کردی سورانی | زازا-گورانی | سمنانی | زبانهای ایران مرکزی | بلوچی[1] | سیوندی |
جنوب غربی[2] |
باستان: پارسی باستان میانه: پارسی میانه (پهلوی) نو: فارسی | لری | بختیاری | لارستانی | بشاگردی | کمزاری | تاتی اران |
شاخه | زبانهای ایرانی شرقی |
شمال شرقی |
باستان: اوستایی[3] میانه: سغدی | خوارزمی | بلخی | سکایی غربی | آلانی | سرمتی نو: آسی | یغنابی (سغدی نو) |
جنوب شرقی |
میانه: سکایی-تخاری نو: پشتو | زبانهای پامیری | پراچی | ارموری | منجی | یدغه |
۱-بلوچی به خاطر مهاجرت گویشورانش، از نظر جغرافیایی به جنوب شرق فلات ایران منتقل شده. ۲-شاخه جنوب غربی را شاخه فارسیتبار نیز میگویند. ۳-بیشتر زبانشناسان، اوستایی را در مرز شاخههای غربی و شرقی دستهبندی میکنند. |