قلعه اژدهاپیکر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

قلعه اژدها پيكر

قلعهٔ اژدهاپیکر قلعه‌ای تاریخی در شهر لار است.

قلعهٔ اژدهاپیکر بر روی تپه‌ای در جانب شمالی شهر لار باقی است بین این تپه و تپه‌ای که «قلعهٔ نارین» بر روی آن ساخته شده بوده‌است دره ای تنگ است که مسیر رودخانهٔ خشکی (رودخانه فصلی) به نام رودخانه (وروند) قرار گرفته وآثار ساختمان سد مسقف بین دو تپه نیز تا به امروز اندکی باقی است.

قدمت آثار و بقایای آن به دورهُ ساسانی می‌رسد (پوهندا، ۱۹۸۶، ص ۶۶). استحکامات و تأسیسات داخلی آن چنان محکم و استوار بوده‌است که در قدیم آن را طلسم کیانی می‌نامیده‌اند (منجم، ۱۳۶۶، ص ۲۱۴). برفراز این کوه چاهی از دل سنگ تراشیده شده که به دولاب مشهور است و در بارهُ آن داستان‌ها و افسانه‌های بسیاری گفته می‌شود که قدیم ترین این روایات در تحفةالغرائب، از نوشته‌های عصر صفویه آمده‌است:

«از قلّه کوه تا به قعر آن سنگ تراشیده‌اند. گویند در آن چاه گنجی عظیم و ماری موکّل است و کسان به طلب آن گنج بسیار رفته‌اند و کشته شده‌اند. گویند در زمان شاه عباس ثانی حاکم لار ، سیّدی را در آن چاه فرستاد، بعد از مدتی مدید او را بیرون آوردند. نقل کرده که چون داخل چاه شد م چندین هزار شمشیر دیدم که در اندرون چاه از چپ و راست بر یکدیگر می‌خورد. چون من دعا و قرآن همراه داشتم شنیدم که شخصی می‌گفت کار به وی مدارید که کلام الله با وی است. از آن جا گذشتم و قدری راه که به ته چاه رفتم باز چندین هزار تیر می‌انداختند، به وسیلهُ قرآن و دعا از آن جا گذشتم و به ته چاه رسیدم. بعد از زمانی تختی دیدم و مردی در بالای آن نشسته نورانی و ریش سفید ، سلام دادم. جواب داد و گفت: به «عوض بیگ» بگو که از ما چه می‌خواهی، آقای تو عباس از این مال بهره ندارد، الاّ‌ دسته خنجری و یک اشرفی. خنجر را داد که به «عباس» بده ، اشرفی را داد که به «عوض بیگ» بده. قدری خاک به من داد و گفت: ببین.چون نظر کردم چهار خیابان عظیم دیدم در این چاه. دو خیابان تا چشم کار می‌کرد ظروف و اوانی طلا و نقره بود و زر و جواهر بسیار خروار خروار بر هم ریخته و در خیابان دیگر سپاهی مکمل ایستاده بودند. گفت: این مال و سپاه از قائم آل محمد است. برو بگو که تا سرچاه را بپوشند و به حال خود باشد که ضرر به او می‌رسد.»