قانون در طب
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
- برای معانی دیگر قانون به صفحه قانون (ابهام‌زدایی) مراجعه نمایید.
قانون در طب یکی از ;کتابهای ابن سینا در زمینهٔ پزشکی‌است که نزدیک به هفتصد سال در مراکز علمی اروپا تدریس می‌شد. این کتاب به زبان عربی نوشته شده است و در این اواخر توسط عبدالرحمن شرفکندی شاعر و نویسنده و مترجم کرد به فارسی ترجمه شده است.
این کتاب مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب ابن سینا در طب و از امهات کتب طبی در تمدن اسلامی و از جمله مهم‌ترین آثار پزشکان دنیای قدیم است. در تمدن اسلامی سه کتاب در شمار مهم‌ترین کتب طبی پزشکان مسلمان آورده می‌‌شود. الحاوی از محمد زکریای رازی ،کامل الصناعة از مجوسی اهوازی و در نهایت قانون ابن سینا.از این میان قانون ابن سینا از حیث غنای مطالب و حسن بیان بر دیگر آثاربرتری دارد. کتاب در پنج بخش تدوین شده است: کلیات طب، ادویه مفرده، امراض مخصوص اعضاء، امراض عمومی بدن و ادویه مرکبه. بر این کتاب شروح فراوانی نگاشته شده است که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:
- شرح قطب الدین محمد مسعود شیرازی.
- شرح محمد بن احمد امشاطی.
- شرح فخر الدین رازی.
- شرح قطب الدین ابراهیم بن علی مصری.
- شرح علاءالدین بن ابوحزم قرشی.
- شرح موسی بن یونس.
