فلوئوروسکپی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فلوئوروسکوپی یک روش تصویربرداریست که در علوم تشخیصی و فیزیک پزشکی کاربرد فراوانی دارد.

یک فلوئوروسکوپ متشکل از یک مولد اشعه ایکس با جریان مولد بین ۱ تا ۵ میلی آمپر است که پرتو های آن بتوسط نوعی گیرنده بنام دستگاه تقویت تصویر (Image Intensifier) دریافت و تقویت می شود. این دستگاه پرتوهای ایکس عبوری از درون بدن بیمار را بصورت زنده (real-time) آشکارسازی می کند و سپس سیگنال های دریافت شده بتوسط یک سیستم تلویزیونی مدار بسته مشاهده و ضبط می گردند.

بدلیل توالی پرتوهای ایکس و خطرات احتمالی توام با آن در فلوروسکپی از دوز های پایین استفاده می شود که در نتیجه منجر به بروز نوفه (quantum mottle) نسبتاً زیادی می شود.

از فلوروسکوپ بصورت پالسی هم استفاده می شود همانند تصویربرداری های قلبی (Cardiac Cine).

[ویرایش] جستارهای وابسته

• دستگاه تقویت تصویر
• مقطع نگاری رایانه ای

[ویرایش] منابع

• فیزیک رادیولوژی تشخیصی کریستینسن. ترجمه دکتر بهمن محتشمی. مرکز پخش اشارت. ص۳۱۲.
• فنون تخصصی: رادیولوژی, سی تی اسکن, ام آر آی, و پزشکی هسته ای. فضل اله تورچیان. انتشارات نور دانش. ۱۳۸۲

[ویرایش] پیوند به بیرون

• ?What is Fluoroscopy (به انگلیسی)