فلات تبت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فلات تَبَّت فلاتی گستره و بلند در آسیای خاوری است که بیش‌تر جاهای خودگردان تبت و استان چینگهای در جمهوری مردمی چین و لدخ در کشمیر را دربر می‌گیرد. فلات تبت پهنه‌ای در حدود ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر را فراگرفته‌است و میانگین بلندی آن برابر ۴۵۰۰ متر می‌باشد. به آن در زبانزد «سقف جهان» می‌گویند٬ چرا که بلندترین و گسترده‌ترین فلات در جهان است که پهنه‌ای برابر ۲/۵ میلیون کیلومتر مربع (کمابیش برابر ۴بار اندازهٔ ایالت تگزاس آمریکا یا کشور فرانسه) دارد.
[ویرایش] جایگاه
فلات تبت را رشته‌کوه‌های بلندی فراگرفته‌است. از شمال باختری به رشته‌کوه‌های کولون (که آن را از حوضه آبریز تاریم جدا می سازد) محدود می‌شود و از شمال با رشته‌کوه‌های کیلیان که فلات را از بیابان گوبی جدا می‌سازد. در نزدیکی جنوب٬ فلات با درهٔ رود یارلونگ سانگپو که در بستر رشته‌کوه هیمالیا جریان دارد و با صفحهٔ گستردهٔ جلگه ایندوس و گنگ برش خورده‌است. در خاور و جنوبی‌ترین جا٬ فلات به گلوگاه جنگلی و جغرافیایی برآمدهٔ سرچشمه‌های کوهی رودهای سالوین٬ مِکنگ و یانگتزه در سیچوآن باختری و جنوب باختری چینگهای٬ راه می‌دهد. در باختر نیز پیچش رشته‌کوه‌های ناهموار قره‌قروم در شمال کشمیر را در بر می‌گیرد.
[ویرایش] منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Tibetan Plateau»، ویکی‌پدیای ، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۴ مارس ۲۰۰۸).
