فخرالدین عراقی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فخرالدین عراقی شیخ فخرالدین ابراهیم بن بزرگمهر بن عبدالغفار همدانی، (شاعر و عارف)، (تولد در سال ۶۱۰ ه ق و فوت در سال ۶۸۸ ه ق)
[ویرایش] زندگی
ابراهیم عراقی فرزند عبدالغفار کمیجانی(همدانی) در سال ۶۱۰ ه. ق در کمیجان از قراء همدان دیده به جهان گشود.
او پس از تکمیل آموزش قرآن برای ادامة تحصیل به همدان رفته و در همدان تحصیل کرد و در کودکی قرآن را ازبر کرد و میتوانست بآواز شیرین و درست قرائت کند وقتی که هفده ساله بود جمعی از قلندران بهمدان فرود آمدند و عراقی نیز بهمراه آنان به هندوستان رفت و به شاگردی شیخ بهاء الدین زکریا درآمد و بعد از مدتی با دختر او ازدواج کرد که از وی پسری آمد و به کبیرالدین موسوم گشت.
بیست و پنجسال سپری شد و شیخ بهاءالدین وفات یافت در حالیکه عراقی را جانشین خود کرده بود. عراقی بعد از هند عزم مکه و مدینه کرد و پس از حج جانب روم شد، در قونیه به خدمت مولانا رسید و مدتها در مجالس سماع حاضر شد وی پس از سالها اقامت در روم جانب شام شد. عراقی در هشتم ذیقعدة سال ۶۸۸ ه. ق در شهر دمشق درگذشتهاست.
[ویرایش] منابع
کتاب نامداران اراک استاد محمدرضا محتاط - صفحة ۱۶۴ دیوان عراقی (شیخ فخر الدین ابراهیم همدانی