علی تجویدی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علی تجویدی (۱۵ آبان ۱۲۹۸ - ۲۴ اسفند ۱۳۸۴) نوازنده ویلن و سه‌تار و آهنگساز و پژوهشگر و مؤلف ایرانی بود.
[ویرایش] زندگی‌نامه
علی تجویدی در سال ۱۲۹۸ در تهران متولد شد. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود آغاز کرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از ۱۶ سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویلن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس استاد ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب این استاد بی‌نظیر، به فراگیری ویلن و سه‌تار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند ویولنیست کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی استاد صبا، به محفل هنری زنده یاد حاج آقا محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گرانقدری چون حاج آقا محمد ایرانی مجرد، اسماعیل خان قهرمانی، سید حسین طاهرزاده و رکن‌الدین خان مختاری که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد.ايشان استاد هنرمندانی چون هايده و حميرا نيز بوده است.
[ویرایش] آثار
آهنگ‌های زیر از ساخته‌های معروف تجویدی است:
- دیدی که رسوا شد دلم
- آتش کاروان
- سفر کرده
- مرا عاشق شیدا
- می‌گذرم
- آشفته حالی
- صبرم عطا کن
- آزاده
- یاد کودکی
