علیرضا مشایخی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علیرضا مشایخی از آهنگ‌سازان ایرانی و متولد ۱۳۱۸ در تهران است. برخی او را از نخستین آهنگ‌سازان نوگرای ایرانی می‌دانند. در خارج از ایران، مشایخی در وین و اوترخت هلند به تحصیل پرداخت و با حوزه‌های موسیقی معاصر و سبک‌های نوین آشنا شد.
نخستين اساتيد او در ایران دکتر لطف‌الله مفخم پایان (موسیقی ایرانی)، حسین ناصحی (آهنگسازی) و افلیا کمباجیان (پيانو) بودند. سپس در وین نزد اساتید آهنگسازی به نام‌های هانس یلینک (برجسته‌ترين نظزیه‌پرداز مکتب وین و شاگرد شوئنبرگ) و کارل شیسکه به ادامه تحصیل پرداخت. او پس از به پایان رساندن دورهٔ آهنگسازی در آکادمی موسیقی وین، برای ادامه تحصیل و پژوهش در زمینه موسیقی الکترونیک به اوترخت در هلند رفت و در آنجا در کلاس‌های گوتفرید میشائیل کونیگ از پایه‌گذاران انستیتو زونولوگی هلند شركت جست. او در مدت پانزده سال اقامتش در هلند اقدام به فعالیت‌های گسترده آهنگسازی و پژوهشی نمود و در آنجا بود که اساس موسیقی چندفرهنگی (یکی از شیوه‌های نگرش او به موسیقی ایرانی) را پی‌ريزی کرد.
علیرضا مشایخی نخستین آهنگسازی است که به شکل گسترده‌ای، پيام‌آور نوگرایی در موسیقی ایران است.[نیازمند منبع] آثار وی بیش از چهل سال است که در داخل و خارج از ایران اجرا می‌شوند.
