عباس پسر علی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عباس (۲۶ – ۶۱ قمری) پسر علی بن ابوطالب و ام‌البنین، ملقب به «ابوالفضل عباس» از کشتگان کربلاست. شجاعتش مورد ستایش شیعیان است. در عزاداری‌های ایشان نام وی بسیار رود و نیز هنگام تعجب یا وحشت وی را خوانند: چنان که مثلاً گویند «یا حضرت عباس» یا «یا ابالفضل عباس» و مراد همین عباس است. با این حال وی از معصومان شیعه نیست. طبق روایات شیعه، در کربلا مأمور آوردن آب برای تشنگان فوج حسین پسر علی شد در حین ادای مسئولیت دستانش بر دست سربازان فوج یزید پسر معاویه بریده شد. از همین رو «دست بریدهٔ ابوالفضل» از تکیه‌کلام‌های شیعی و نمادهای بیانگر مظلومیت در تشیع است. مقبرهٔ عباس در کنار مقبرهٔ برادرش حسین در کربلاست.
[ویرایش] فرزندان
او سه پسر به نام‌های فضل بن عباس و قاسم بن عباس، عبیدالله بن عباس داشت که دو تن از آنها در کربلا کشته شدند.
[ویرایش] منبع
Wikipedia contributors, "Al-Abbas ibn Ali," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Al-Abbas_ibn_Ali&oldid=189503217
