طغرل بیک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طغرل به اینجا تغییر مسیر داده می‌شود.
طُغرُل بیک (رکن‌الدین طغرل‌بک بن سلجوق) (۹۹۰ م. - ۷ رمضان ۴۵۵ / ۴ سپتامبر ۱۰۶۳) پادشاه سلجوقیان (پادشاهان سلجوقی) بود.
وی یکی از ترکمان‌های سلجوقی و در جست و جوی چراگاه مناسب بود و کم کم از فرارود وارد ایران و خراسان شد.
در آغاز سلطان محمود غزنوی به مخالفت با او پرداخت اما چون سرگرم جنگ در جاهای دیگر از جمله هندوستان بود در جنگ دندانقان از طغرل شکست خورد و غزنویان برای همیشه برچیده شدند. در روزگار وی کشاورزی رونق یافت و همچنین ایران به بزرگترین حد خود پس از اسلام رسید.
پس از مرگ طغرل برادرزاده اش آلپ ارسلان (عضدالدوله الپ‌ارسلان) به سلطنت رسید.
برج طغرل در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهر ری واقع شده‌است و از آثار به جا مانده از دورهٔ سلجوقیان می‌باشد.
[ویرایش] منابع
تاریخ دوم راهنمایی
فرهنگ‌نامهٔ کلید دانش ج۱
