سید محمد‌‌کاظم شریعتمداری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آیت الله سید محمّدکاظم شریعتمداری (زاده ۱۹۰۵ تبریز - مرگ ۳ آوریل ۱۹۸۶ تهران) در خانواده‌ای ترک زبان، در تبریز متولد شد.

بعد از مرگ آیت الله بروجردی در سال ۱۹۶۲، وی به عنوان یکی از مراجع پیشتاز با مقلدانی از ایران، پاکستان، هندوستان، لبنان، کویت و قسمت‌های جنوبی خلیج فارس تبدیل شد که به همراه آیت الله گلپایگانی و مرعشی نجفی در قم مشهور به آیات ثلاثه شدند که بلندپایه ترین روحانیون و مراجع ایران به شمار می‌آمدند.

شریعتمداری به همراه میلانی و مرعشی نجفی سه مرجع ترک نژادی بودند که صلاحیت مرجعیت روح الله خمینی را برای مرجعیت در سال ۱۹۶۳ تایید کردند که این امر نقش مهمی در جلوگیری از اعدام او توسط شاه ایران و پیدایش جریان انقلاب در ایران داشت.

آیت الله شریعتمداری پس از انقلاب ایران، با اختیارات ولی فقیه، در اصل ۱۱۰ قانون اساسی مخالفت کرد. وی مخالف اختیارات نامحدود ولی فقیه بود و به این اصل در قانون اساسی به همراه مردم تبریز رای نداد.

وی موسس دارالتبلیغ قم بود که توسط جمهوری اسلامی مصادره شد. حسینیهٔ شخصی ایشان هم به سرنوشت مشابهی دچار شد.

آیت الله شریعتمداری در سال ۱۳۶۵ در بیمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسایی کلیه درگذشت.

[ویرایش] منابع

• ماشاء الله رزمی، جنبش آذربایجان و طرفداران شریعتمداری، نشر استکهلم

[ویرایش] پیوند به بیرون

شکنجه آیت الله شریعتمداری