خورموج
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خورموج یکی از شهرهای استان بوشهر و مرکز شهرستان دشتی است. طول جغرافیایی خورموج ۵۱ درجه ۲۹ دقیقه شمال و عرض جغرافیای آن ۲۸درجه ۳۹ دقیقه شرقی است و ارتفاع آن از سطح دریا ۶۰ متر است. جمعیت آن قریب به ۵۰۰۰۰ نفر است که بیش از ۹۵ درصد آنان به زبان فارسی بومی صحبت می‌کنند. وسعت آن ۷۹۷ هکتار می‌باشد.
قدمت این شهر به قبل از اسلام بر می‌گردد و وجود آثار و ابنیه تاریخی در این شهر حکایت از قدمت باستانی آن دارد. آثاری همچون بارگاه میرارم بن سام بن نوح، نوه نوح، باقیمانده‌های شهر باستانی خورموج و قلعه محمد خان دشتی.
در مورد وجه تسمیه آن گفته می‌شود که «خورموج» از دو بخش خور و موج تشکیل شده‌است که خور مخفف خورشید و موج یا موچ یامچ یعنی نخل. یعنی خورموج به معنی نخل خورشید است.
بزرگان زیادی در این منطقه رشد یافته و به درجات عالی علمی فرهنگی هنری دست یافته‌اند. افرادی چون میرزا محمد جعفر خان حقایق نگار خورموجی (کسی که مرگ امیر کبیر را فاش کرد)، علی دشتی، فایز دشتی و محمد خان دشتی.
[ویرایش] پیوند به بیرون
 |
|
|---|---|
| مرکز | بوشهر |
| شهرستان‌ها | بوشهر | تنگستان | جم | دشتستان | دشتی| دیر | دیلم | کنگان | گناوه |
| شهرها |
آب‌پخش | آبدان | امام حسن | اهرم | برازجان | بردخون | بندر دیر | بندر دیلم | بندر ریگ | بندر کنگان | بندر گناوه | بوشهر | تنگ ارم | جم | چغادک | خارک | خورموج | دالکی | دلوار | ریز | سعدآباد | شبانکاره | طاهری | عسلویه | کاکی | کلمه | نخل تقی | وحدتیه | |
| نقاط دیدنی |
آب‌انبار قوام | آتشکده خورموج | دژ برازجان | سیراف | سینیز | شهر باستانی ریشهر | غار چهل‌خانه | کاخ هخامنشی بردک‌سیاه | مدرسه سعادت مظفری | موزه رئیسعلی دلواری | موزه مردم‌شناسی بوشهر |
