خوانسار
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خوانسار شهری است واقع در شمالغرب استان اصفهان, ایران. این شهر مرکز شهرستان خوانسار است.
خوانسار شهری است خوش آب و هوا در عرض جغرافیایی ۳۳ درجه و ۱۳ دقیقه شمالی و طول جغرافیایی ۵۰ درجه و ۱۹ دقیقه شرقی با ارتفاع ۲۲۵۰ متر بالاتر از سطح دریا و پوشش گیاهی متنوع که لاله‌های واژگون آن معروف هستند.
خوانسار در ناحیه‌ای نه چندان دور از کویر مرکزی ایران در فاصله حدود ۱۵۰ کیلومتری شمالغرب شهر اصفهان واقع شده‌است.
متوسط بیشترین دمای هوای خوانسار درگرمترین ماه تابستان به ۳۱ درجه سانتی گراد میرسد و متوسط دمای شبانه روز در همین ماه بیست و چهار درجه سانتی گراد است.در زمستان سرمای آن دلنشین همراه با ریزش انبوه برف است.
گلستانکوه از مناطق دیدنی شهرستان خوانسار است که در اردیبهشت ماه با لاله‌های بسیار جلوه زیبایی می‌گیرد. گلستانکوه در مسیر خوانسار به اصفهان در ۱۵ کیلومتری شهر خوانسار واقع شده‌است.
از دیگر جاذبه‌های شهر خوانسار پارک سرچشمه‌است که با چشمه‌های زیبا که از دل کوه بیرون می‌ایند همه ساله تعداد زیادی گردشگر را به خود جذب می‌کند. یکی از شهرهای مذهبی ایران با قدمت دیرینه میباشد. از اماکن مذهبی این شهر میتوان به شازده احمد، امامزاده سید صالح، بابا ترک و بابا پیر اشاره کرد. این شهر دارای محلات زیادی میباشد که از جمله موریزان، شیرک، ارسور.وادشت، پایتخت -بیدهند- سونقان- چهار باغ و... میباشد.
خوانسار زادگاه مشاهیر هنری، ادبی و مذهبی بسیاری بوده که از آنها میتوان به استادان آواز ایران محمودی خوانساری و ادیب خوانساری اشاره کرد، اشرف الکتاب خوانساری از خوشنویسان بنام متولد این شهرستان بوده است. در طول تاریخ علما و فقهای بزرگی از این دیار بر خواسته و پرچم دار جهان تشیع بوده اند که میتوان به حضرات آیات عظام :آیت الله سید احمد خوانساری ، آیت الله سید محمد تقی غضنفری خوانساری،آیت الله سید محمد تقی اسدی خوانساری،آیت الله علوی، آیت الله نجفی خوانساری،آیت الله صفایی خوانساری و آیت الله ابن الرضا اشاره کرد و همچنین در حال حاضر یکی از استوانه های مرجعیت شیعه که از دیار خوانسار پا به عرصه گیتی نهادند مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد هادی غضنفری خوانساری مدظله العالی (صاحب کتاب کبیر مصادر الاجتهاد و مبانی الاسنباط عند الامامیه)می باشند.
[ویرایش] نام
نام خوانسار به صورت خونسار بوده که به معنی چشمه‌سار است.[۱] خان، خانی و خُن در فارسی به معنی چشمه است که واژه کردی کانی (چشمه) نیز با آن هم‌ریشه‌است.
[ویرایش] منابع
- ↑ حقیقت، عبدالرفیع، فرهنگ تاریخ و جغرافیایی شهرستان‌های ایران، تهران: انتشارات کومش، ۱۳۷۶، ص۱۹۶.
==
