حمدالله مستوفی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حمدالله (یا حمد) بن تاج الدین ابی بکر بن حمد بن نصر مستوفی قزوینی، نام کامل مورخ، شاعر و نویسنده قرن هشتم است.
وی از خاندان مستوفیان قزوین است که مدتها متصدی حکومت آن شهر بودند. پدر حمدالله و نیز خود او با عنوان "مستوفی" در دستگاه ایلخانانی خدمت می کردند و حمدالله خود از نزدیکان "خواجه رشیدالدین فضل الله" بود و پس از او نیز همچنان سمت خود را در کارهای دیوانی حفظ نمود.
وفات حمدالله مستوفی پس از سال ۷۴۰ ه.ق اتفاق افتاده و مزارش در محل ملک قزوین باقی است.
[ویرایش] آثار
از حمدالله مستوفی، سه اثر باقیست:
- تاریخ گزیده: این کتاب در خلاصه تاریخ عالم- تاریخ عمومی، تاریخ اسلام و تاریخ ایران تا زمان نویسنده- به نام "غیاث الدین محمد" نگاشته شده است. در پایان کتاب دو فصل دیگر نیز، یکی در تاریخ علما و شعرای عرب و دیگری در تاریخ قزوین و بیان احوال مردان علم و ادب آن شهر وجود دارد. این کتاب در یک مقدمه و ۶ باب در سال ۷۳۰ ه.ق به پایان رسیده است.
- نزهة القلوب: این کتاب در جغرافیا است و در سال ۷۴۰ ه.ق نگارش آن به پایان رسیده است.
- ظفرنامه: منظومه ظفرنامه در هفتاد و پنج هزار بیت به وزن شاهنامه در سال ۷۳۵ ه.ق به پایان رسید. ظفرنامه به سه کتاب یا سه قسم تقسیم می شود، کتاب نخست در تاریخ عرب (قسم اسلامی)، کتاب دوم در تاریخ عجم (قسم احکام) و کتاب سوم در تاریخ مغول (قسم سلطانی).
[ویرایش] منابع
- کتاب مرجع شناسی و شناخت خدمات مرجع: نوشته دکتر نورالله مرادی
