تداخل‌سنجی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تداخل سنجی، یا انترفرومتری (interferometry)، دانش ترکیب دو یا چند موج است به نحوی که با برسی موج حاصل از این ترکیب بتوان اطلاعاتی در مورد موج‌های ورودی بدست آورد.
تداخل‌سنج ابزاری است که بر اساس خواص موجی امواج الکترومغناطیس به خصوص نور مرئی می‌تواند اندازه گیری‌های بسیاری دقیقی از کمیات فیزیکی انجام دهد.
اساس کار تداخل سنج‌ها بر پایه اصول تداخل نور می‌باشد. بر اساس اصول تداخلی چنانچه دو منبع نوری همدوس نورشان با یکدیگر تداخل کند این پرتو‌ها با یکدیگر برهمروی نموده و نتیجه این برهمروی نواحی تاریک و روشن در فضا خواهند بود. اگر تغییری در محیط انتشار این دو پرتو یا هرکدام از آن‌ها رخ دهد (مانند تغییر دما، فشار، طول موج و مانند آن) نقش تداخلی دو پرتو (نواحی تاریک و روشن) تغییر خواهد کرد با ثبت این تغییرات و اندازه گیری آن‌ها می‌توان به تغییرات روی داده در محیط پی برد.
تداخل سنج‌ها به دو گروه دسته بندی می‌شوند:
- -تداخل سنج‌های تقسیم دامنه
- -تداخل سنج‌های تقسیم جبهه موج
