بیومواد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بیومَتریال، بیوماده یا ماده زیستی به ماده‌ای با منشا مصنوعی یا طبیعی گفته می‌شود، که به منظور بهبود، درمان، التیام و یا جایگزینی بافت موجودات زنده به کار می‌‌رود.

بطور کلی بیومواد باید دارای خصوصیات زیر باشند:

• از نظر شیمیایی خنثی باشند.
• اثر سوء بر بافت‌های مجاور نداشته باشند.
• طول عمر آنها زیاد باشد.
• استحکام خستگی بالا داشته باشند.
• بر فرآیندهای متابولیسم آزاد بدن تأثیر مخرب نداشته باشند.

عوامل فوق «فاکتورهای سازگاری زیستی» نامیده می‌شوند.

پروتزهایی که در بدن کاشته می‌شوند، بسته به نوع واکنش بدن، به ۴ نوع زیر تقسیم می‌شوند:

1. سمی

اگر ماده سمی باشد، بافت‌های اطراف آن از بین می‌روند.

1. خنثی

اگر ماده غیر سمی و از لحاظ بیولوژیکی غیرفعال باشد، بافت الیافی با ضخامت متغیر بین بافت پایه و پروتز تشکیل می‌شود.

از آنجایی که این بافت هیچ‌گونه پیوند فیزیکی-شیمیایی با اجزای مجاور ندارد، به راحتی حرکت کرده و سبب رها شدن پروتز می‌شود.

1. بیواکتیو

اگر ماده غیر سمی و از لحاظ بیولوژیکی فعال باشد، در سطح مشترک بافت پایه و پروتز پیوند تشکیل می‌شود.

1. قابل جذب

اگر ماده غیر سمی و قابل انحلال باشد، بافت‌های اطراف به تدریج جایگزین آن می‌شوند.

[ویرایش] سايت مرتبط با بيومواد

www.biomatter.ir

[ویرایش] منابع

[ویرایش] جستارهای وابسته

• بیوسرامیک