آرتیفکت پذیرفتاری مغناطیسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آرتیفکت پذیرفتاری مغناطیسی و یا درستنمای پذیرفتاری مغناطیسی (به انگلیسی: Magnetic susceptibility artifact) نوعی آرتیفکت در ام آر آی است.[۱]
این درستنماها با طولانی تر شده زمان اکو و با ردیف تصویرسازی گرادیان اکو تشدید میشوند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] دلایل
این آرتیفکت را بویژه در مرزهای اعضایی از بدن که پذیرفتاری مغناطیسی متفاوتی دارند (مثل مثلا سطوح مشترک بین بافت و هوا، و یا بافت و چربی) می توان مشاهده کرد.[۲] اکثر بافتهای بدن دیامغناطیس هستند (و لذا میدان مغناطیسی را در اطراف خود کاهش میدهند)، و لیکن برخی تولیدات بدن در خون پارامغناطیس هستند (و لذا میدان مغناطیسی را در اطراف خود افزایش میدهند).
[ویرایش] آثار
اجسام فرومغناطیس همانند آهن، نیکل، و کوبالت میدان مغناطیسی را در اطراف خود بشدت افزایش میدهند. تغییرات در پذیرفتاری مغناطیسی باعث اعوجاج در میدان گشته و باعث تغییراتی در زمان استراحت اسپین-اسپین و زمان استراحت اسپین-لاتیس میگردند.
[ویرایش] راههای کمینه سازی
این آرتیفکت را غالبا با استفاده از روشهای تصویربرداری که دارای حساسیت کمتری هستند (همانند ردیف تصویرسازی اسپین اکو و اسپین اکو سریع) میتوان کاهش داد. و البته بایستی هرگونه اجسام فرومغناطیس را (همانند گیره موی سر و ريمل مژه وابرو) را نیز از دستگاه و محیط اسکن دور نگاه داشت.
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
