Angers

El Vikipedio

Angers

Urbo de Francio

Blazonado: El gorĝo kun ŝlosilo el argento, kun kudrita kapo el lazuro ŝarĝita de du lilioj el oro.

Koordinatoj

47°28′25″N 0°33′15″U / 47.47361, -0.55417

Regiono

Luarlandoj

Departemento

Maine-et-Loire
(prefektejo)

Arondismento

Angers

Kantono

Ĉefurbo de 8 kantonoj

Urbestro

S-ro Jean-Claude Antonini
2001-2014

Areo

42,70 km²

Alto super la marnivelo

De 12 al 64 m

Loĝantoj

152 500
2005

Loĝdenso

3 543 loĝ./km²

Horzono

UTC +1 (+2 somere)

Poŝtkodo

49000 aŭ 49100

Kodo laŭ INSEE

49007

La "domo de Adamo"

Angers (esperante Anĝevo aŭ Anĝero) estas franca komunumo kaj la prefektejo de la departemento Maine-et-Loire, en la administrativa regiono Luarlandoj.

Ĉefurbo de la eksa provinco Anĵuo, ĝi estas la centro de la urbara komunumo Angers Loire Métropole kun 270000 loĝantoj. Ĝiaj loĝantoj nomiĝas Angevins (Anĝevanoj aŭ Anĝeranoj), antaŭlonge Andegaves (Andegavoj).

[redakti] Geografio

La lago Maine.

Angers estis la ĉefurbo de la provinco Anĵuo. La urbaro elrandiĝas sur la areo de la luarvalo, kiu estas registrita en la monda heredaĵo de UNESKO.

La urbo situas ĉe la rivero Maine, kelkajn kilometrojn for de la riverego Luaro (Bouchemaine, [buŝmen]). Ĉe la urbo kuŝas artefarita lago nomita Lac de Maine. Estis rivera haveno tre aktiva. Angers estas trafiknodo inter Parizo, Vendeo kaj Suda Bretonio.

Estas multaj religiaj ordenoj kun misiistoj senditaj tra la mondo.

Ĝi konstruas al si modernan identecon per starigado de nova urboprojekto, adaptata al la moderna vivo, post 19a jarcento relative burĝa kaj kun kampara kulturo. Ekonomiaj malfacilaĵoj rilate la elektronikaj industrioj estas nun superfortitaj.

Vidu ankaŭ la artikolojn pri la kvartaloj : Belle-Beille.

[redakti] Transportoj

Rekta aŭtoŝoseo al Parizo, Nanto, La Roche sur Yon, Tours (A85 malfermiĝos en 2008). Aŭtoŝosea evitvojo norde de Angers estas konstruata. Ĝi malfermiĝos en Aŭgusto 2008.

La flughaveno de Angers-Marcé situas 20 kilometrojn nordoriente de Angers kaj 70 kilometrojn sudokcidente de Le Mans. Ĝi estas tre facile atingebla pro ĝia proksimeco al la A11 aŭtovojo.

Angers-Saint-Laud estas la ĉefa stacidomo. Atingeblas multaj urboj per oftaj rektaj rapidegaj TGV-trajnoj (Parizo, ktp.)

[redakti] Historio

[redakti] Prahistorio

La plej malnova spuro de homara okupado datiĝas de 400000 jaroj antaŭ J.K. La vestiĝoj fariĝas pli abundaj dum la neolitika epoko (multnombraj hakiloj el polurita ŝtono). La Anĝeva situo estis okupata ekde tiu epoko, ĉar "cairn" (kolektiva tombo sub ŝtonamaso) estis malkovrita en la loko de la nuna kastelo.

Kastelo de Angers

Belega bronzepoka spado estis malkovrita en la rivero Maine. Ĉirkaŭ 70 jaroj antaŭ J.K., la Namnetoj, gaŭla popolo, okupas la regionon inter Nantes kaj Angers. En la 5-a jarcento a.K., la kelta popolo de la Andoj setlas en la regiono, ĉefe norde de la Luaro, kaj donas al ĝi sian nomon.

[redakti] Antikveco

Laŭ la fosesploroj faritaj en la kastelo, la situo de Angers estis opidumo relative dense okupata ĉe la fino de la ferepoko. La skribaĵoj, siaflanke, mencias nenion pri la ĉefurbo de la Andoj. La nomo Juliomagus (la bazaro de Julio Cezaro), probable malnova, estas atestita nur en la 3-a jarcento. Komence ĉefe metiistoj tie loĝis, kaj poste la urbo fariĝis pli restadeja.

Katedralo de Angers

Niaj konoj pri la gaŭla-romia urbo estas diversaj: kelkaj areoj estis zorge fosesploritaj (placo de Respubliko, ENSAM, ktp.) kaj ebligis la malkovron de romianaj varmobanejoj kaj ĉirkaŭurbaj "domoj", sed la nearistokrataj loĝejoj (ĝenerale konstruitaj per nelongdaŭraj materialoj) estas malpli konataj. Male, la gaŭla-romiana voja reto estas konsiderata kiel bone konata: la kvarangula aranĝo estas tute evidenta.

Tuj apud la nuna rue des arènes (strato de la arenoj) foje staris la gaŭlaj-romiaj arenoj de Growan aŭ Grohan, konstruitaj en Angers ĉirkaŭ 115 post J.K.. Pro la invadoj de la jaroj 275 kaj 276, kaj pro la konstanta stato de malsekureco de la ĉirkaŭa kamparo, la loĝantoj retretas al la plej alta loko de la situo (fino de la 3-a jarcento - komenco de la 4-a jarcento) kaj ĉirkaŭigas sin per muregoj, kiuj enlimigas areon de nur 9 hektaroj (la Cité).

Tiuj vestiĝoj, rilate al la gaŭla-romia periodo, estas ankoraŭ videblaj. La urbo heredis sian nomon de la gaŭla popola nomo: Andecavis. Kristianismo aperas en la 4a jarcento. Ekde la jaroj 850, la regiono suferas malsekurecon; pro tio, loka grafo ekokupas la opidumon, kie poste konstruiĝos la nuna kastelo (aŭ burgo). Ĉirkaŭ 929, Foulque le Roux (Fulk la Rufa) fondas la unuan anĵuan graf-dinastion, kiu iom post iom, restarigas lokan kvieton. Tiam, la historio de Angers konfuziĝas kun tiu de Anĵuo.

[redakti] Nuna epoko

En septembro 1939, Angers akceptas la polan registaron, kiu forlasis Pollandon, invaditan de la germana armeo. En 1942, La "Gestapo" starigas sian regionan centron en la urbo. Rezistado kaj subpremo samrange okazas. La 27an de marto 1949, la generalo De Monsabert ordenas la urbon per la palma militokruco..

[redakti] Demografio

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
33900	33000	29187	29873	32743	35901	39884	44781	46599

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
50726	51797	54791	58464	56846	68049	73044	72669	77164

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
82398	82935	83786	86158	86260	85602	87988	94408	102142

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2005
115252	128533	137591	136038	141404	151279	152700

Fonto: Des villages de Cassini aux communes d’aujourd’hui ^[1] kaj INSEE^[2]}}

Angers enhavas sufiĉe grandan urbocentron. La komunumo de Angers estas relative vasta kaj tre loĝata kun preskaŭ 153 000 loĝantoj. La konstruita urba teritorio enhavas 283 000 loĝantojn kaj la tuta urba teritorio 333 000 loĝantojn.

[redakti] Supera edukado

Ĉiujare, la urbo akceptas pli ol 30000 gestudentojn en 4 universitataj areoj kaj en superaj lernejoj.

sama listo kiel la franca

[redakti] Kulturo

[redakti] Spektakloj

En Angers troviĝas la CNCD (la fama nacia lernejo pri nuntempa dancarto) kaj pluraj naciaj kaj lokaj trupoj: Opero, ONPL (Nacia Orkestro de la Luarlandoj), teatra kaj stratarta trupo, kvartalaj teatraj trupoj. La urbo partoprenas en la organizado de vivantaj spektakloj: Les Accroche-Cœurs, la teatra Festivalo de Anĵuo (Festival d'Anjou).

La ĉefaj spektaklejoj :

La Granda Teatro (730 sidlokoj, fino de la XIX jc).
Aŭditorio de la kongrescentro (1240 sidlokoj).
La teatro Chanzy [Ĉanzi] (685 sidlokoj).
Amphitea 4000 [Amfitea] (ĝis 9000 spektantoj).
Le Chabada [Ŝabada], koncertejo por moderna muziko.

Du festivaloj estas dediĉitaj al kino :

La festivalo "Premiers Plans" (Unuaj filmoj de la novaj filmistoj).
Festivalo "Cinéma d'Afrique" (por afrika kinarto).

[redakti] Lokoj de historio kaj de kulturo

La urbo daŭre posedas multnombrajn konstruaĵojn kaj kvartalojn kiuj datiĝas de pluraj jarcentoj. La Muzeoj situas en tiaj plejtaŭgaj lokoj.

La Muzeo de Jean Lurçat kaj la muzeo de la nuntempaj murtapiŝoj situas sub la volboj de la eksa mezepoka kuracejo Sankta Johano. Tie, staras la ekspozicio de la Kanto de la Mondo, majstro-verko de Jean Lurçat: 10 tapiŝegoj 8 metrojn longaj kaj 4 metrojn altaj.

La kastelo de Angers, konstruita de Sankta Ludoviko ĉirkaŭ 1230 estas burgo kun 17 turoj kiuj superstaras la riveron Maine. Ĝi entenas la Tapiŝaron de la Apokalipso, menditan de Ludoviko la 1an de Anĵuo al Jean de Bruges kaj Nicolas Bataille, fine de la XIVa jc.

[redakti] Monumentoj kaj turismaj lokoj

[redakti] Kastelo de la Reĝo Renato

Tiu XIIIa jc burgo (mezepoka fortikigita kastelo) superstaras la riveron Maine. Ĝi kongruas kun la ĝenerala fortikigado de la urbo. La masivaj ĉirkaŭremparoj, flankitaj de 17 imponaj turoj estis konstruitaj de 1230 ĝis 1240, laŭ la decido de Sta-Ludoviko. La perimetro mezuras preskaŭ unu kilometron. Ene de tiu fortikaĵo staras XVa jc konstruaĵoj kiel la kapelo Ste-Geneviève [Ĵenevjev'] kaj la Kasteleto (le Chatelet).

La kastelo nun ŝirmas la "Tapiŝegaron de la Apokalipso" (Tapisserie de l'Apocalypse), kiu estas teksita verko, origine longa je 140 m (XIV jc), mendita de Ludoviko la 1a de Anĵuo. Ĝi figuras la profetaĵon de S-ta Johano.

[redakti] Logis Barrault [Loĵi Baro]

Tiu arkitektura konstruaĵaro, kies kelkaj partoj datiĝas de la XVa jc estis freŝdate tute renovigita. Ĝi entenas la "Musée des Beaux Arts" (Muzeo de Belartoj), kie montriĝas pentraĵoj. La Muzeo estas fama ĉefe pro sia stoko de la XVIIIa jc, kiu kunigas verkojn de Greuze, Van Loo, Watteau, Fragonard, Chardin ktp. Cetere ĝi proponas portempajn ekspoziciojn de nunaj artistoj mondfamaj. Post 5 jaroj da prilaboroj, tiu muzeo malfermiĝais en 2004.

[redakti] Logis Pincé [Loĵi Pinse]

Ĝi estas rimarkinda renesanca konstruaĵo, meze de la urbo-centro. Tie troviĝas kolekto de egiptiaj, grekaj, romiaj, etruskaj antikvaĵoj kaj japanaj kaj ĉinaj artaĵoj.

[redakti] Katedralo Sankta-Maurico

Konstruita dum la XIIa kaj la XIIIa jarcentoj, sur la loko de preĝejo detruita en 1032 de brulego, oni pli speciale rimarkas en ĝi la navon, kies largeco estas escepta tre belajn vitralojn de la sama epoko, kiel la konstruaĵo , kaj tapiseriojn de Aubusson kaj Beauvais, interalie.

Ĉe la portalo estas ok statuoj kaj la 24 maljunuloj de Apokalipso; ĉe la timpano : benanta Kristo. Inter la turpintoj de la katedralo, kiuj kulminas ĝis 75 m., kupolforma turo portas ĉe sia pinto, la anĵuan krucon kun du krucobrakoj (kutime nomata kruco de Loreno).

La katedrala trezero entenas ravajn orartaĵojn.

[redakti] Muzeo Jean Lurçat [Ĵan Lursa]

En la malnova hospitalo Sankta-Johano (XIIa jc), montriĝas la Kanto de la Mondo (Le Chant du Monde). Tiu dek-tapiŝa aro estis desegnita de la nuntempa artisto Jean Lurçat (1892-1966). Li esprimas sia vidmanieron de la mondo post la atoma bombo de Hiroŝimo.

[redakti] Kolegia preĝejo Sankta Marteno

La kolegia preĝejo resumas dekkvin jarcentojn da religia arkitekturo. Kelkaj masonaĵoj kaj sarkofagoj el merovaj preĝejoj staras preter navo, kiu datiĝas de Foulque Nerra (987-1040), kupolo aldonita al la transepta kruciĝejo de la XIa jarcento, ĥorejo en la anĝeva gotika stilo,