Tu quoque
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Tu quoque (που στα Λατινικά σημαίνει «κι εσύ επίσης» ή «το ίδιο κι εσύ») είναι ο τύπος του επιχειρήματος που διατείνεται ή υπονοεί ότι κάποια θέση είναι εσφαλμένη και/ή απορριπτέα μόνον επειδή ο υποστηρικτής της δεν ενεργεί με συνέπεια σύμφωνα με τις αρχές αυτής της θέσης. Το Tu quoque τείνει να αποδείξει ότι μία κριτική ή ένσταση ισχύει εξίσου και για το άτομο, το οποίο την προβάλλει. Αποτελεί επιχείρημα ad hominem, εφόσον επικεντρώνεται, όχι στην έλλογη απώθηση της αντίθετης άποψης, αλλά στον φορέα της. Επίσης αποτελεί πλάνη συσχετισμού.
Για παράδειγμα, «ο πατήρ Ιερώνυμος ισχυρίζεται ότι η κλοπή είναι εσφαλμένη. Πώς όμως είναι δυνατόν αυτό, από την στιγμή που ο ίδιος παραδέχεται ότι έκανε μικροκλοπές όταν ήταν παιδί;»
[Επεξεργασία] Εκδοχή «Κι εσύ επίσης»
Η εκδοχή αυτού του επιχειρήματος, έχει ως εξής:
- Ο Α προβάλλει την κριτική Β.
- Ο Α είναι επίσης ευάλλωτος στην κριτική Β.
- Άρα, η κριτική Β απορρίπτεται.
Πρόκειται για περίπτωση της λογικής πλάνης «Δύο λάθη κάνουν ένα σωστό».
Παράδειγμα:
- "Δεν μπορεί να με κατηγορήσει για συκοφαντία, διότι μόλις έχασε μία δίκη όπου ο ίδιος κατηγορούνταν για συκοφαντία».
[Επεξεργασία] Εκδοχή ασυνέπειας
Σε αυτήν τν εκδοχή, το επιχείρημα λαμβάνει την εξής μορφή:
- Ο Α ισχυρίζεται το Ρ.
- Ο Α έχει επίσης κάνει ισχυρισμούς ασυνεπείς ως προς το Ρ.
- Άρα το Ρ είναι ψευδές (ή απορρίπτεται).
Εάν πράγματι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι «το Ρ είναι ψευδές», τότε έχουμε λογική πλάνη, εφόσον το συμπέρασμα δεν προκύπτει από τις προτάσεις. Ακόμη και εάν ο Α έχει αποδειχτεί ασυνεπής ως προς το Ρ στο παρελθόν, αυτό δεν καταδυκνύει εάν το Ρ είναι αληθές ή ψευδές.
