Συμφωνική ορχήστρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Συμφωνική ορχήστρα είναι ένα μουσικό σύνολο, μια ορχήστρα -- μεγάλης κλίμακας -- από προκαθορισμένα όργανα, που χρησιμοποιείται συνήθως για την εκτέλεση έργων συμφωνικής μουσικής ή όπερας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορία και εξέλιξη 1.1 Μπαρόκ ορχήστρα 1.2 Κλασική συμφωνική ορχήστρα 2 Σύνθεση οργάνων 2.1 Διάταξη των οργάνων 3 Δείτε Επίσης 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία] Ιστορία και εξέλιξη

Η ανάπτυξη εν γένει της ορχήστρας, συνδέεται με την εξέλιξη της οργανικής μουσικής και της όπερας κατά τον 17ο αιώνα και την εποχή του μπαρόκ. Πριν από την περίοδο αυτή, υπήρχαν μικρά μουσικά σύνολα (consort, ensemble). Με την ραγδαία εξέλιξη της όπερας, οι ορχήστρες της εποχής άρχισαν σταδιακά να παίρνουν μια τυποποιημένη μορφή και αυστηρότερη δομή.

[Επεξεργασία] Μπαρόκ ορχήστρα

Αρχικά, η μπαρόκ ορχήστρα αποτελούνταν μόνο από έγχορδα και επιπρόσθετα όργανα του λεγόμενου συνεχούς βάσιμου ή μπάσο κοντίνουο (basso continuo), όπως ήταν το τσέμπαλο ή το λαούτο. Στα πλαίσια της αναζήτησης και άλλων ηχοχρωμμάτων, προστέθηκαν σταδιακά και πνευστά όργανα όπως το όμποε. Χάλκινα πνευστά όργανα και κρουστά, χρησιμοποιούνταν μόνο σε ειδικές περιπτώσεις για τον ιδιαίτερο "χρωματισμό" των μουσικών έργων.

Στα τέλη της μπαρόκ περιόδου, οι ορχήστρες διακρίνονται για τα εξής χαρακτηριστικά τους:

• Κυριαρχούν τα έγχορδα,
• Χρησιμοποιούνται λίγα ξύλινα πνευστά όπως όμποε, φλάουτο ή φαγκότο,
• Χάλκινα πνευστά ή κρουστά χρησιμοποιούνται κατά περίσταση,
• Είναι ολιγομελείς με 10-12 έγχορδα και περίπου 6 πνευστά (πλήρης ορχήστρα),
• Η ορχήστρα διευθύνεται ουσιαστικά από τον μαέστρο ο οποίος παίζει το συνεχές βάσιμο στο τσέμπαλο.

Χαρακτηριστικά δείγματα μπαρόκ ενορχηστρώσεων αποτελούν οι ορχηστρικές εισαγωγές των Χαίντελ και Μπαχ αυτής της περιόδου.

[Επεξεργασία] Κλασική συμφωνική ορχήστρα

Κατά την μετάβαση από την μπαρόκ στην κλασική μουσική περίοδο, η ορχήστρα υπέστη σημαντικές μεταβολές σε συνδυασμό με αλλαγές και στην ίδια την μουσική και ειδικότερα την γέννηση της Συμφωνίας, που αποτελεί και την κατεξοχήν ορχηστρική μορφή σύνθεσης.

Αυτή την εποχή, η συμφωνική ορχήστρα με τη σημερινή της μορφή, άρχισε να διαμορφώνεται με τη Σχολή του Μανχάιμ και την εκτέλεση έργων σημαντικών συνθετών όπως του Χάυδν, του Μπετόβεν και του Μότσαρτ. Ο αριθμός των εκτελεστών αυξάνεται σημαντικά ενώ παράλληλα γίνεται για πρώτη φορά η ταξινόμηση των εγχόρδων σε διακριτές ομάδες (πρώτα και δεύτερα βιολιά, βιολοντσέλα και κοντραμπάσα). Τα πνευστά όργανα αποκτούν μόνιμη θέση και μεταξύ αυτών είναι και τα χάλκινα. Σε άμεση συσχέτιση και με τις μεγάλες δημόσιες συναυλίες που καθιερώνονται, η κλασική συμφωνική ορχήστρα διαθέτει επίσης δυνατότερο ήχο.

[Επεξεργασία] Σύνθεση οργάνων

Η κλασική συμφωνική ορχήστρα αποτελείται από τέσσερις βασικές κατηγορίες οργάνων:

• Τα έγχορδα όργανα
• Τα ξύλινα πνευστά
• Τα χάλκινα πνευστά
• Τα κρουστά όργανα

Συνολικά η συμφωνική ορχήστρα μπορεί να αποτελείται από περισσότερους από 50 εκτελεστές, ενώ οι μεγαλύτερες ορχήστρες μπορεί να πλησιάζουν και τα 100 όργανα.

[Επεξεργασία] Διάταξη των οργάνων

Τα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας διακρίνονται από μία συγκεκριμένη διάταξη στο χώρο, όπως αυτή διαμορφώθηκε κατά το 18ο αιώνα (κλασική διάταξη). Από το 1945 ακολουθείται κατά περίσταση και η λεγόμενη αμερικάνικη διάταξη, παραλλαγή της κλασικής και για μεγαλύτερη ορχήστρα. Αρκετές φορές ακολουθούνται και άλλες διατάξεις, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα ενός μουσικού έργου ή την ακουστική του χώρου.

Η ορχήστρα της όπερας τοποθετείται μεταξύ της σκηνής και της πλατείας του θεάτρου.

[Επεξεργασία] Δείτε Επίσης

• Κατάλογος Συμφωνικών Ορχηστρών
• Κατάλογος Ελλήνων Μαέστρων

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• The Orchestra: A User's Manual - Περιέχει λεπτομερείς πληροφορίες για τη συμφωνική ορχήστρα.