Μουσταφάδες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Έχει προταθεί αυτό το άρθρο ή τμήμα αυτού του άρθρου, να συγχωνευθεί με το Καλλιθέα Βοιωτίας. (Σχολιάστε) Αν πρόκειται να γίνει συγχώνευση σελίδων με μεγάλο ιστορικό, μην την κάνετε χειροκίνητα με «Αντιγραφή και Επικόλληση», αλλά ζητήστε την από τους διαχειριστές, προκειμένου να συγχωνευθεί και το ιστορικό των δύο σελίδων.

Αυτό το άρθρο χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Σημείωση: Πολλές φορές τα κείμενα στα οποία βρίσκεται αυτό το πρότυπο, παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα. Κάντε ένα σχετικό έλεγχο πριν ξεκινήσετε την επιμέλεια, αφού είναι πιθανό να διαγραφεί. Μετά την επιμέλεια του άρθρου, είστε ελεύθεροι να διαγράψετε αυτή την επισήμανση. Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα άρθρα Πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και Βικιπαίδεια:Οδηγός μορφοποίησης άρθρων.

Μουσταφάδες ήταν το παλιό όνομα του σημερινού χωριού Καλλιθέα ανατολικά των Θηβών. Η ονομασία σε Καλλιθέα έγινε το έτος 1953. Δεν υπάρχει σαφές αποδεικτικό στοιχείο γιατί αυτό το χωριό διατηρούσε μέχρι το 1953 το όνομα Μουσταφάδες. Στην προφορική παράδοση κυκλοφορεί ακόμη, ότι στην περιοχή του χωριού Πύργος ήταν εγκατεστημένος Τούρκος αξιωματιούχος ονόματι Μουσταφάς, αλλά ακόμη κι αυτό είναι αμφισβητίσιμο. Το χωριό είναι χτισμένο στις παρυφές του βουνού Πυργάρι και βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Νεοχωράκι και Ασωπία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 695 κατοίκους (χωρίς να έχει συμπεριληφθεί ο μεγάλος αριθμός των οικονομικών μεταναστών που φιλοξενούνται στο χωριό) Οι κάτοικοί του είναι στη πλειονότητά τους αγρότες. Η κοντινή απόσταση από την Αθήνα αφ' ενός, (μόλις 70 χλμ) αφετέρου η εύφορη και αποδοτική παρασώπια πεδιάδα που εκτείνεται εμπρός του, εξειδίκευσαν το χωριό σε έναν από τους μεγαλύτερους τροφοδότες αγροτικών προϊόντων της κεντρικής λαχαναγοράς Αθηνών. Οι καλλιέργειες μετά το 1960 περίπου, είναι εντατικές τόσο σε δημητριακά (σκληρό σιτάρι, κριθάρι, βρώμη κτλ) όσο και σε ζαρζαβατικά (ντομάτες, μπάμιες, φασόλια, πιπεριές). Καλλιεργούνται επίσης πατάτες και κρεμμύδια, όσο και βιομηχανική ντομάτα. Το πότισμα αρχικά γινόταν από ανάβαθα πηγάδια. Μετά το 1960, άρχισαν να δημιουργούνται γεωτρήσεις, 60-70 μέτρων, που με τα χρόνια γίνονταν όλο και βαθύτερες προς εύρεση νερού και σήμερα οι γεωτρήσεις έχουν βάθος γύρω στα 370 μέτρα με αποτέλεσμα το νερό να έχει πολλά άλατα. Όλη αυτή η εντατικοποίηση, έχει φέρει στο χωριό κύμα οικονομικών μεταναστών διαφόρων εθνικοτήτων. Στο χωριό φιλοξενούνται ως οικονομικοί μετανάστες από το 1980 και μετά, Ινδοί, Πακιστανοί, Αφγανοί, οικονομικοί μετανάστες από το Μπαγκλαντές, Αλβανοί, Ρουμάνοι κτλ. γεγονός που έχει δώσει μια πολυεθνικότητα στο συγκεκριμένο χωριό. Κατά τους χειμερινούς μήνες οι μόνιμοι οικονομικοί μετανάστες είναι γύρω στους 500, την δε θερινή περίοδο υπερβαίνουν τους 1500. Αυτή η πολυεθνικότητα έχει βέβαια πλεονεκτήματα, αλλά και σοβαρά μειονεκτήματα, με το σημαντικότερο την στέγαση των οικονομικών μεταναστών.

Οι κάτοικοι της Καλλιθέας (Μουσταφάδων) είναι φιλήσυχοι, φιλόξενοι και ειρηνικοί. Η μητρόπολη και ο πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Γεώργιος που εορτάζει στις 23 Απριλίου. Ο υπέροχος ναός του Αγίου Γεωργίου, άρχισε να χτίζεται το 1923 με ιδία εργασία από τους κατοίκους, με κύβους ντόπιας κίτρινης πέτρας και αγιογραφήθηκε γύρω στο 1970. Ξωκκλήσια του χωριού είναι η Αγία Μαρίνα, η Αγία Τριάδα, η Αγία Παρασκευή (νεκροταφείο), ο Άγιος Ταξιάρχης, η Παναγία η Μεσοσπορίτισσα, η Αγία Άννα, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης. Το χωριό ανήκει σύμφωνα με το Καποδιστριακό νόμο του 1997 στο Δήμο Τανάγρας μαζί με τα χωριά Άρμα, Ασωπία, Τανάγρα, ενώ τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (2008) συζητούνται μεγαλύτερες συνεννώσεις Δήμων και Κοινοτήτων.

Σημάδια από αρχαιολογικές έρευνες, πιστοποιούν ότι η περιοχή κατοικείται από αρχαιοτάτων χρόνων, χωρίς αυτό να σημαίνει ακριβώς στο ίδιο σημείο. Σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων γύρω από το σημερινό χωριό, υπάρχουν δείγματα οικισμών, όπως στην περιοχή Λυκούρσι (δυτικά) και στην περιοχή Κούρτανι νότια. Στη κορυφή επίσης του βουνού Σωρός δυτικά του σημερινού χωριού, υπάρχουν δείγματα Κυκλώπειων τειχών Μυκηναϊκής περιόδου. Ολανδή αρχαιολόγος που έκανε πρόσφατα έρευνες στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, είπε ότι ο σημερινός ναός, είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ναό της θεάς Ήρας. Λέγεται ότι η αρχαία ονομασία του χωριού είναι Σίδεςπου σημαίνει Ροδιές Πράγματι στη περιοχή ευδοκιμούν πολύ οι ροδιές, αν και σήμερα χρησιμοποιούνται μόνο για οικιακή χρήση.

Επίθετα που υπάρχουν στο χωριό σήμερα, είναι Σκουρτανιώτης (από τον γιο του οπλαρχηγού της Ρούμελης, Αθανασίου Σκουρτανιώτη) Κανιάρης (το σόι του μοναδικού βουλευτή που έχει δώσει μέχρι σήμερα το χωριό, του βουλευτή της ΕΔΑ Μελετίου Κανιάρη 1915-2007), Παπαδημητρίου, Δαούτης, Λάμπρου, Σφυρίδης, Ταχταράς, Πέππας, Παπαθανασίου, Βρούβας, Κατσέλης, Καφούνης, Μπλάνας, Κολιογιώργης, Λιαμπότης, Στυλιανόπουλος, Κριμπίθης, Θαλάσσης, Νιχωρίτης, Κουρουμπέτσης, Στίνης, Στέρπης, Παπαγεωργίου, Βέρδης (κάποιοι μιλούν ακόμη για συγγένεια με τον μεγάλο Ιταλό συνθέτη Verdi, που ο πατέρας του ήταν Έλληνας μετανάστης στην Ιταλία) Σταμάτης, Μιχαλάκης, Φουρκιώτης, Γεωργίου, Κόλλιας, Ρόγκας.