Δικτάτορας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος Δικτάτορας ή Δικτάτωρ προέρχεται εκ του λατινικού dictator δια του οποίου και χαρακτηρίζεται αυτός που κελεύει (διατάζει ή προστάζει). Με τον όρο αυτό φέρονται ιστορικά τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις χαρακτηρισμού προσώπου:

Α. Κυβερνήτης Χώρας που συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες.

Β. Αιρετός Ρωμαίος Άρχοντας της Ρωμαϊκής Πολιτείας (Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) που σε κρίσιμες περιστάσεις αναλάμβανε για κάποιο ορισμένο χρονικό διάστημα την απόλυτη εξουσία (δικτατορία). Την ανάδειξη του δικτάτορα υπεδείκνυε η Σύγκλητος που τυπικά όμως η εκλογή του προσώπου γινόταν εκ μέρους του Υπάτου. Η δε ανακήρυξη αυτή λάμβανε χώρα πάντα κατά τη διάρκεια νύκτας και κατόπιν παρατήρησης των οιωνών.

Γ. Τίτλος - Αξίωμα κατά καιρούς, στα Πανεπιστήμια της Δύσης, με τον οποίο χαρακτηρίζονταν οι αριστεύσαντες φοιτητές, ιδιαίτερα στη περίοδο του Μεσαίωνα και

Δ. Ως μεταφορική έκφραση ο ασκών οποιαδήποτε αυθαίρετη επιβουλή και του οποίου ο καταχρηστικός λόγος επέχει θέση νόμου εις βάρος συνανθρώπου του σε οποιονδήποτε επαγγελματικό ή άλλο κοινωνικό χώρο.