Γοδεφρείδος Β' της Βρεττάνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

O Γοδεφρείδος Β' της Βρεττάνης (23 Σεπτεμβρίου 1158 - 19 Αυγούστου 1186, Παρίσι) ήταν κόμης του Ρίτσμοντ, δούκας της Βρεττάνης (1181 - 1186), τέταρτος γιος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Β' και της Ελεονώρας της Ακουιτανίας. Ο πατέρας του τον πάντρεψε με την Κωνσταντία της Βρεττάνης και χρίστηκε διάδοχος του δουκάτου. Παιδιά τους ήταν η Ελεονώρα της Βρεττάνης και ο Αρθούρος Α' της Βρεττάνης.

Ήταν ηλικίας 15 μόλις ετών όταν έκανε την πρώτη επανάσταση κατά του πατέρα του αλλά αργότερα συμφιλιώθηκε με τον Ερρίκο Β' (1174). Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και στον επόμενο εμφύλιο πόλεμο (1183), όπου στο πλευρό του αδελφού του Ερρίκου πολιόρκησε τον αδελφό του Ριχάρδο στην Ακουιτανία. Ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Β' Αυγούστου όπου έγινε και ένας απο τους ακολούθους του.Συμμετείχε στο πλευρό του Γάλλου βασιλιά σε όλους τους πολέμους ενάντια στον πατέρα του.

Προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για τις εκστρατείες του δεν δίσταζε να επιτεθεί σε εκκλησίες και μοναστήρια, κάτι που έφερε μεγάλη δυσαρέσκεια στην εκκλησία εναντίον του. Για τον πρόωρο θάνατο του η κυριότερη εκδοχή είναι ότι ποδοπατήθηκε σε έναν αγώνα κονταρομαχίας, ενώ ο Φίλιππος συνετρίβη τόσο πολύ ψυχολογικά που έπαθε υστερία, σύμφωνα με τον Γεράρδο του Βάλες. Υπάρχει και δεύτερη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία πέθανε από ένα δυνατό ξαφνικό κοιλιακό πόνο, μετά από μια ομιλία του στον Φίλιππο όπου μιλούσε με κομπασμό. Η δεύτερη εκδοχή πρέπει να είναι μετέπειτα εφεύρεση Γάλλων χρονικογράφων προκειμένου να δείξουν τη θεία τιμωρία εναντίον του για την εξέγερση κατά του πατέρα του, και τη συμπεριφορά του στην εκκλησία.

• Η αρχική έκδοση του άρθρου αντλεί υλικό από το αντίστοιχο άρθρο της Αγγλικής Wikipedia.