Γκράνμα (σκάφος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 23°08′27″N 82°21′25″W / 23.1408, -82.3569

Το πλοιάριο Γκράνμα

Γκράνμα είναι το όνομα του πλοιάριου που χρησιμοποίησαν οι αντάρτες της κουβανέζικης επανάστασης, για να μεταφερθούν από το Μεξικό (όπου βρίσκονταν εξόριστοι) στην Κούβα και να ξεκινήσουν εκεί τον ανταρτοπόλεμο κατά της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα.

Πίνακας περιεχομένων

1 Το Γκράνμα
2 Η συμβολή του Γκράνμα στην Κουβανέζικη επανάσταση
3 Το πλήρωμα του Γκράνμα
4 Σημειώσεις
5 Συνδέσεις

[Επεξεργασία] Το Γκράνμα

Το Γκράνμα κατασκευάστηκε το 1943. Έχει μήκος 13,25 μέτρα και φάρδος 4,97. Η κίνηση του πραγματοποιείται με τη βοήθεια δύο εξακύλινδρων πετρελαιοκίνητων μηχανών "Γκρέι Τζένεραλ" τύπου 6Μ4. Το όνομα του πλοιάριου οφείλεται στον προηγούμενο ιδιοκτήτη του, τον Ρόμπερτ Έρικσον, έναν Αμερικανό πολίτη που είχε θέλησε να τιμήσει τη γιαγιά του (Granma). Σήμερα, το Γκράνμα εκτίθεται στο Μουσείο της Επανάστασης της Αβάνας. Επίσης, το όνομα του πλοιαρίου έχει δοθεί στην εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας.

[Επεξεργασία] Η συμβολή του Γκράνμα στην Κουβανέζικη επανάσταση

Αν και επίσημα η χωρητικότητα του Γκράνμα δεν ξεπερνούσε τα 20 άτομα, σε αυτή την αποστολή κατάφεραν να χωρέσουν 82, στην πλειοψηφία τους Κουβανοί. Εξαίρεση αποτελούν ο Ιταλός Τζίνο Ντόνε, ο Μεξικανός Γκιγιέν, ο Δομινικανός Ραμόν Μέχιας και ο Αργεντίνος γιατρός της αποστολής, Ερνέστο Γκεβάρα).

Το Γκράνμα σαλπάρησε τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου του 1956 από το λιμάνι του Τούξπαν του Μεξικού. Το αρχικό σχέδιο έλεγε πως η άφιξη του στην Κούβα θα πραγματοποιούταν σε συντονισμό με κινητοποιήσεις άλλων μελών του κινήματος της 26ης Ιουλίου που βρίσκονταν στο νησί. Οι δυσμενείς όμως καιρικές συνθήκες και το υπερβολικό φορτίο είχαν ως αποτέλεσμα το πλοιάριο να προσαράξει στις ακτές τις Κούβας αρκετά καθυστερημένα και σε διαφορετικό από το προσυμφωνημένο σημείο. Έτσι, το ξημέρωμα της 2ης Δεκεμβρίου, το Γκράνμα προσάραξε στην ακτή Λας Κολοράδας της επαρχίας που στις μέρες μας είναι γνωστή ως επαρχία Γκράνμα. Πρόκειται για μια βαλτώδη περιοχή που δυσκόλεψε πολύ τις προσπάθειες των μελών του πληρώματος. Δεν επρόκειτο για απόβαση, επρόκειτο για ναυάγιο, θα πει μετά από καιρό ο Τσε Γκεβάρα ^[1]. Παρόλες τις αρχικές δυσκολίες που συνάντησαν τις μέρες που ακολούθησαν την απόβαση, συμπεριλαμβανομένης και μιας επίθεσης από τα στρατεύματα του καθεστώτος που μείωσε τον αριθμό των ανταρτών στο ένα τρίτο, οι αντάρτες κατάφεραν να ανασυνταχθούν στα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα και να αποτελέσουν τον πυρήνα του μετέπειτα ανταρτοπόλεμου.

[Επεξεργασία] Το πλήρωμα του Γκράνμα

Αρχιστράτηγος της αποστολής του Γκράνμα ήταν ο πρώην πρόεδρος της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο. Σύμφωνα με τους αρχικούς σχεδιασμούς, το γενικό επιτελείο αποτελούσαν 16 άτομα. Τα ονόματα τους ήταν:

Φιντέλ Κάστρο Ρους
Χουάν Μανουέλ Μάρκες
Φαουστίνο Πέρες
Πάμπλο Ντίας
Φέλιξ Ελμούσα
Αρμάνδο Ουάου
Ερνέστο Γκεβάρα
Αντόνιο Λόπες
Χεσούς Ρέγιες
Κάνδιδο Γκονσάλες
Ονελίο Πίνο
Ρομπέρτο Ρόκε
Χεσούς Μοντανέ
Μάριο Ιδάλγο
Σέσαρ Γκόμες
Ρολάνδο Μόγια

Το υπόλοιπο πλήρωμα του Γκράνμα ήταν χωρισμένο σε τρία αποσπάσματα (εμπροσθοφυλακής, κέντρου και οπισθοφυλακής). Αρχηγοί των αποσπασμάτων ήταν οι Χοσέ Σμιθ Κόμας, Χουάν Αλμέιδα Μπόσκε και Ραούλ Κάστρο (ο αδερφός του Φιντέλ και σημερινός Πρόεδρος της Κούβας). Καθένα από τα αποσπάσματα ήταν χωρισμένο σε τρεις διμοιρίες. Επικεφαλής των διμοιριών ήταν οι: