Karlo VI, car Svetog Rimskog Carstva

Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije

Karlo VI
Car Svetog Rimskog Carstva Kralj Češke, Mađarske, Sicilije, Sardinije, Napulja, Hrvatske i Slavonije Nadvojvoda Austrije; Vojvoda Tešina, Parme i Piacenze
Vladavina	22. decembar 1711 - 20. oktobar 1740
Krunidba	22. decembar 1711
Rođenje	1. oktobar 1685
	Beč
	Beč
Prethodnik	Josip I
Nasljednik	Karlo VII Marija Terezija
Supružnik	Elizabeta Kristina od Braunschweig-Wolfenbüttela
Djeca	Marija Terezija Marija Ana Austrijska
Dinastija	Habsburg
Otac	Leopold I
Majka	Eleonora Magdalena od Neuburga

Karlo VI (punim izvornim imenom Karl Josef Franz; 1. oktobar 1685 - 20. oktobar 1740) bio je car Svetog Rimskog Carstva, kralj Češke (kao Karlo II) i kralj Mađarske (kao Karlo III).

Rođen je u Beču kao drugi sin cara Leopolda I i njegove treće supruge, Eleonore Magdalene od Neuburga.

Očekivalo se da će Karlo II Španski, psihički i fizički zaostao kralj Španije, svojim nasljednikom imenovati najbližeg habsburškog rođaka - Karlovog starijeg brata, cara Josipa I. Međutim, Karlo II je svojim nasljednikom proglasio Filipa, vojvodu od Anžuja, unuka svoje umrle polusestre Marije Terezije i francuskog kralja Luja XIV. Karlo i njegov brat se nisu slagali sa ovom odlukom, te je došlo do Rata za špansko naslijeđe.

Karlov stariji brat umro je iznenada 1711. godine, te se Karlo vratio u Austriju. Odmah je naslijedio od njega češku i mađarsku krunu, a nešto kasnije iste godine izabran je za cara Svetog Rimskog Carstva.

Iako Karlo nije bio siguran u sve svoje političke odluke, carstvo je za vrijeme njegove vladavine doseglo svoj vrhunac. Njegovu vojsku porazili su Bosanci u bici kod Banja Luke 1737. godine.

Uvidivši mogućnost da će umrijeti bez muških potomaka, Karlo VI donosi Pragmatičnu sankciju kako bi omogućio svojoj najstarijoj preživjeloj kćeri, Mariji Tereziji, da ga naslijedi u habsburškim nasljednim zemljama.

Karlo Vi je umro 20. oktobra 1740. godine i gotovo odmah je nastupio Rat za austrijsku baštinu. Pragmatična sankcia je izdržala i Marija Terezija je proglašena kraljicom Češke i Mađarske. Kako ona kao žena nije mogla biti izabrana za cara Svetog Rimskog Carstva, izabran je Karlo VII Albert. Marija Terezija se udala za Franju I, koji je izabran za cara Svetog Rimskog Carstva nakon kratke vladavine Karla VII, te je Marija Terezija na taj način postala carica i preuzela de facto vlast nad Svetim Rimskim Carstvom.

Sva Karlova nastojanja da omogući da nasljeđivanje prođe bez problema bila su neuspješna. Ostrvo Siciliju i Napuljsko kraljevstvo ustupa kralju Karlu VII koji je kasnije zavladao u Španiji kao Karlo III, dok Viktor Amadeus II Savojski dobija Sardiniju 1720. godine. Za podršku tadašnjih kolonijalnih velesila on se u ime Austrije odrekao svih kolonijalnih težnji i zatvara kolonijalnu kompaniju.