Branka Raunig
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
| Branka Raunig | |
|---|---|
| rođena: | 1935. Sarajevo, Bosna i Hercegovina |
Branka Raunig, rođena 1935. u Sarajevu, je bosanskohercegovački arheolog
[uredi] Biografija
Odrasla je u Kraljevu, gdje je završila osnovnu školu i gimnaziju. Septembra 1954. upisala je studij arheologije na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, a diplomirala 1958. u klasi profesora Dr Branka Gavele, sa prosječnom ocjenom 8,85. Magistarsku diplomu stekla je na istom fakultetu obranom teme Japodski kameni sepulkralni i sakralni spomenici, januara 1971., a doktorsku disertaciju: Figuralne predstave u kulturi prahistorijskih Japoda odbranila je takođe u Beogradu 1997.g.
Od januara 1959. radila je kao arheolog u Muzeju Pounja u Bihaću, zatim nekoliko godina u Muzeju Đakovštine u Đakovu, da bi se 1971. vratila u Bihać na položaj direktora Muzeja Pounja, ali i rukovodioca arheološkog odjeljenja. Penzionisana je 1998. od kada surađuje u Godišnjaku Centra za Balkanološka ispitivanja Akademije nauka i umjetnosti u Sarajevu. U toku radnog vijeka učestvovala je kao suradnik na brojnim arheološkim iskopavanjima širom tadašnje Jugoslavije, dok je na terenu Muzeja Pounja organizirala i rukovodila nizom istraživanja pretežno japodskih, ali i antičkih, kao i srednjovjekovnih lokaliteta.
[uredi] Djela
Objavila je više od 40 stručnih i naučnih priloga u eminentnim arheološkim časopisima, kao što su: Glasnik Zemaljskog muzeja u Sarajevu, Wissenschaftliche Mitteilungen aus Bosnisch-herzegovinischen Landesmuseums Sarajevo, Zbornik krajiških muzeja Banja Luka, Radovi Muzeja grada Zenice, Lika – izdanje Hrvatskog arheološkog društva Split, Vjesnik Arheološkog muzeja Zagreb, Opuscula archaeologica Zagreb, Arheološki vestnik Ljubljana, Arheološki pregled Ljubljana, Starinar Beograd, Arheološki pregled Beograd i dr.
S obzirom na činjenicu da je bila jedini arheolog na prostoru od cca 5000 km² bavila se svim periodima arheologije, te je objavila nekoliko tekstova o antičkim nalazima iz Pounja, kao i o kasnosrednjovjekovnim gradovima. Ipak, njenu osnovnu preokupaciju predstavljala je prahistorija i to poslednji milenij prije naše ere, kada su na širem prostoru oko Bihaća živjeli pripadnici plemenske zajednica Japoda, čijem je proučavanju posvetila pretežan dio svoga angažmana u arheološkoj nauci.
