Вілейска-Мінская водная сістэма

З Вікіпедыя.

Вілейска-Мінская водная сістэма, сістэма каналаў і вадасховішч, якая прызначана для водазабеспячэння прамысловасці і камунальнай гаспадаркі Мінска, а таксама для добраўпарадкавання прыгараднай зоны. Пачала будавацца ў 1968 годзе, здадзена ў эксплуатацыю 15 студзеня 1976 года. Абслугоўваючы персанал ~300 чалавек.

Праходзіць па Вілейскім, Маладзечанскім і Мінскім раёнах. У сістэму ўваходзяць Вілейскае вадасховішча (на раке Вілія, плошча 64,6 кв², аб’ём 238 млн. м³) дзе забяпечваецца назапашванне веснавой вады з басейна Віліі; злучальны канал (даўжыня 62 км) на якім для захавання і паляпшэння навакольнага асяроддзя і натуральных водаёмаў пабудаваны дзюкеры, акведукі, ліўняспускі і водаспускі, плаціны і іншыя гідратэхнічныя збудаванні; вадасховішчы: Заслаўскае, Крыніца, Дразды, зарэгуляваны ўчастак ракі Свіслач ніжэй Мінска да ўпадзення ў яе ракі Волма.

На злучальным канале размешчана 6 помпавых станцый, з іх 5 для пад'ёму вады, бо Вілейскае вадасховішча размешчана ў 159 метрах над узроўнем мора, а Заслаўскае вадасховішча — 211,8 метраў. Помпавыя станцыі на злучальным канале падымаюць ваду на 70 метраў да вяршыні водападзела, дзе размешчана помпавая станцыя №5 "Вязынскай", адкуль вада можа саматокам цячы ў Заслаўскае вадасховішча. Сістэма разлічана на падачу 22 м³ вады ў секунду, але падае толькі 5 м³ у секунду. 2/3 вады пасля помпавай станцыі №5 праз помпы станцыі №6 "Крывасельскай" закачваецца ў адмысловае вадасховішча адкуль саматокам трапляе на ачышчальную станцыю і далей ў мінскі вадаправод. Толькі 1/3 вады пасля станцыя №5 дацякае саматокам ў Заслаўскае вадасховішча і выкарыстоўваецца дзеля абваднення ракі Свіслач.

Магутнасць помпаў на 5 станцыях пад'ёму па 1,6 МВт кожная. Помпавая станцыя №6 "Крывасельская" мае помпу магутнасцю 3,2 МВт, самую магутную помпу ў Беларусі.